Ο Στέφανος Ντούσκος σε μία συνέντευξη στο Gazzetta, μιλά για το πως το χρυσό μετάλλιο ανοίγει διάπλατα τις πόρτες στην καριέρα ενός αθλητή και για τις σωστές επιλογές που έκανε, οι οποίες τον οδήγησαν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στο Τόκιο.
Για πολλούς το χρυσό μετάλλιο του Στέφανου Ντούσκου στο Τόκιο ήταν μια ανέλπιστη, αλλά ευχάριστη έκπληξη.
Η αλήθεια είναι πως ήταν έκπληξη και για τον ίδιο. Μετά τον ημιτελικό στο απλό σκιφ της κωπηλασίας άρχισε να πιστεύει ότι έχει πιθανότητες να ανέβει στο βάθρο, αλλά και πάλι πίστευε ότι το χρυσό είναι λιγάκι μακρινό…
Ευτυχώς για τον ίδιο… διαψεύστηκε. Ο Γιαννιώτης πρωταθλητής έγραψε την δική του ιστορία και πλέον αλλάζει και η αθλητική του σταδιοδρομία με αυτό το μετάλλιο. Πριν έρθει αυτή η διάκριση, όλες οι πόρτες ήταν κλειστές. Καμία βοήθεια, κανένας χορηγός (πλην ενός μέσω φίλου του λίγο πριν το Τόκιο) για έναν αθλητή ενός σπορ που στην Ελλάδα τυγχάνει ελάχιστης προβολής και αυτή συνήθως έρχεται στις μεγάλες διοργανώσεις.
Το παιχνίδι όμως… άλλαξε όπως λέει και ο ίδιος στην συνέντευξη που παραχώρησε στο Gazzetta. Αλλαξε και από τον ίδιο εξαρτάται να παραμείνει στα δικά του χέρια. Αρχής γενομένης του χρόνου από το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και φυσικά σε 3 χρόνια στο Παρίσι και τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες όπου ηλικιακά θα αρχίσει να φτάνει στο πικ της καριέρας του…
– Πώς ξεκίνησες να κάνεις κωπηλασία και γιατί «κόλλησες» με αυτό το άθλημα;
Βασικά είχα ξεκινήσει με στίβο (σ.σ. έκανε μήκος) και το 2012 σε ηλικία 15 ετών πήγαν να δοκιμάσω. Και αφοσιώθηκα σε αυτό γιατί μου άρεσε ο συνδυασμός τρεξίματος, νερού με βάρκα… Είχε σκληρή προπόνηση που μου άρεσε και είναι ένα άθλημα με πειθαρχία. Είναι σαν να κάνεις στρατό βασικά. Έχει κάμψεις, βάρη, κυκλικές… Τα πάντα!
– Ξεκίνησες προφανώς γιατί σου άρεσε. Πότε συνειδητοποίησες ότι είσαι και καλός αθλητής;
Νωρίς. Ημουν γενικά καλός και προσπαθούσα έντονα να μπω στην εθνική για να έχω μία διάκριση. Από την στιγμή που αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό το άθλημα, άλλαξε και η νοοτροπία μου. Και σε αυτό βοηθούν και τα κοινόβια που κάνουμε σχεδόν όλο τον χρόνο.
– Είχες κάποιον αθλητή που ήταν το κίνητρό σου για να κυνηγήσεις διακρίσεις στο άθλημα;
Το 2012 στο Λονδίνο είχα δει τον Τσίλη με τον Τζιάλλα που κατέκτησαν την 4η θέση στην τετράκωπο και είπα τότε πως ήθελα να τους φτάσω. Και κάπως έτσι ήρθαν οι διεθνείς διοργανώσεις, ήρθε και το Ρίο και η έκτη θέση το 2016…
Ντούσκος: «Μετά την τετράκωπο δεν μπορούσα να βρω ζευγάρι και κατέληξα στο μονό»
-Μιας και ο λόγος για τετράκωπο; Πως προέκυψε η απόφαση να αφήσεις την κατηγορία και να πας στο μονό σκιφ;
Τα παιδιά στην τετράκωπο σταμάτησαν και έμεινα μόνος μου. Δεν έβρισκα μόνιμο παρτενέρ ούτε στην δίκωπο και έτσι αποφάσισα να προχωρήσω μόνος μου. Ήξερα ότι είναι δύσκολο και η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν λίγο γιατί ήταν μια κατηγορία που δεν την είχα προσπαθήσει και πολύ. Δεν μπορούσα να το βρω και ήταν πολύ πιο κουραστικό για μένα. Όμως δεν το μετάνιωσα τελικά…
-Πριν το Τόκιο είχες μια 4η θέση στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, το οποίο είναι σαν… Παγκόσμιο. Με ποιο σκεπτικό πήγες στο Τόκιο; Με ένα μετάλλιο ή απλά τον τελικό;
Σκεφτόμουν να μπω τελικό γιατί ήξερα πως κι αυτό ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Εκεί σκεφτόμουν απλά να μπω και να κάνω ότι καλύτερο μπορώ. Να γράψω την δική μου ιστορία. Μετά την κούρσα μου στα ημιτελικά συνειδητοποίησα ότι μπορώ να διεκδικήσω ένα μετάλλιο. Δεν περίμενα με τίποτα το χρυσό.
-Δεν το περίμενες; Το ότι ο Σπύρος Καπράλος είχε επιλέξει από νωρίς να κάνει την απονομή στην κατηγορία σου δεν ήταν τυχαίο…
«Ηξερα ότι ήμουν σε καλή κατάσταση. Στο άθλημά μας όμως όλα κρίνονται στο δευτερόλεπτο και δεν μπορείς να προβλέψεις. Μπαίνοντας στον τελικό γνώριζα ότι είμαι το αουτσάιντερ.
Ντούσκος: «Ζητούσα βοήθεια και ορισμένοι δεν μου απαντούσαν καν»
– Βλέποντας τις δηλώσεις του Ιακωβίδη, ένοιωσες κι εσύ πως κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουν ανοιχτά όλοι οι αθλητές γι’ αυτό το ζήτημα; Τι πρέπει να αλλάξει ώστε να δούμε ριζικές αλλαγές ως προς την διασφάλιση τουλάχιστον των αναγκαίων;
Ακουσα τα όσα είπε. Ισχύει για πολλούς. Πρέπει κατ’ αρχάς να δοθεί επιπλέον βοήθεια στους αθλητές τουλάχιστον της ολυμπιακής ομάδας. Ή έστω στις ομοσπονδίες, διασφαλίζοντας ότι τα επιπλέον χρήματα θα πάνε στους αθλητές. Να βοηθήσουν όπως έκαναν τα παλιά χρόνια. Στην κωπηλασία ειδικά το άθλημα είναι ακριβό. Χρειάζεται κοντά στα 800.000 για μια προετοιμασία ολυμπιακής ομάδας για έναν χρόνο. Τα κουπιά μόνο κοστίζουν 1.000 ευρώ το ζευγάρι και η βάρκα στο μονό σκιφ 15.000. Σε μεγαλύτερες βάρκες πάμε πάνω από τα 40.000. Οπότε μιλάμε για ακριβό σπορ. Που θα βρεθούν αυτά τα χρήματα;
– Γνωρίζοντας πως οικονομικά ένα τέτοιο άθλημα δεν μπορεί να σε διασφαλίσει λοιπόν, γιατί το επιλέγεις ως αθλητής;
«Κοίτα, για να το κάνει επαγγελματικά κάποιος πρέπει να αφοσιωθεί σε αυτό. Εμείς κάνουμε 300 μέρες τον χρόνο κοινόβιο. Δεν υπάρχει καμία αποκατάσταση πλέον. Επαγγελματική εννοώ. Αν υπήρχε αυτό, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Ότι βγάλουμε είναι από χορηγούς που… δεν υπάρχουν.
– Χορηγοί συνήθως σε αθλητές σε σπορ όπως η κωπηλασία, χορηγοί είναι οι… γονείς. Εσύ δεν είχες χορηγό πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες και βρέθηκε λίγο πριν ένας. Τώρα σπάνε τα τηλέφωνα;
«Η αλήθεια είναι πως μόνο η χρηματιστηριακή εταιρία Solidus ήρθε και με στήριξε λίγο πριν το Τόκιο. Ως τότε είχα απευθυνθεί στους πάντες. Άλλες φορές έπαιρνα αρνητική απάντηση. Αλλες δεν έπαιρνα καν απάντηση. Τώρα άλλαξε το παιχνίδι όμως με αυτό το μετάλλιο. Έχω έρθει σε επαφή με έναν μάνατζερ και πλέον είμαι πεπεισμένος πως θα έρθουν και χορηγοί μετά το χρυσό.
Ντούσκος: «Τα Γιάννενα είναι όλη μου η ζωή»
– Πάμε τώρα στο κεφάλαιο Γιάννενα…
Γιάννενα… Σημαίνει πάρα πολλά αυτή η πόλη για μένα. Είναι η πόλη μου. Εδώ μεγάλωσα, εδώ ζει η οικογένειά μου, εδώ ξεκίνησα κωπηλασία. Είναι η ζωή μου αυτή η πόλη και δεν ξέρω αν θα την άλλαζα. Ποτέ βέβαια δεν ξέρεις πως θα σου τα φέρει η ζωή.
– Εδώ ήταν να ξεκινήσεις και τις σπουδές σου στην Ιατρική…
Λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων τις είχα αναβάλει. Έλεγα θα αρχίσω φέτος, αλλά λίγο η επιτυχία στο Τόκιο, λίγο ότι το Παρίσι δεν είναι μακριά, αποφάσισα να τις «παγώσω» τις σπουδές μου και φέτος. Δεν μπορεί να γίνει ολυμπιακή προετοιμασία και σπουδές μαζί καθώς υπάρχουν κι τα κοινόβια. Όταν αποσυρθώ όμως θέλω να ακολουθήσω την ιατρική…
– Πόσο επηρέασε την καθημερινότητά σου αυτό το μετάλλιο κατά την επιστροφή στην Ελλάδα;
Πλέον με αναγνωρίζουν και η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει αυτό. Καλό είναι να σε αναγνωρίζουν και να μιλάνε για σένα με θετικά σχόλια. Ωστόσο, παρά την επιτυχία οι τοπικοί φορείς δεν δείχνουν καμία διάθεση να βοηθήσουν…
– Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο τηλεφώνησες μετά το χρυσό;
Οι γονείς μου. Ηταν συγκινημένοι και δε μιλήσαμε. Στην υποδοχή όμως ήταν ωραία εμπειρία. Έγινε χαμός στην υποδοχή.
Ντούσκος: «Σκληρός προπονητής ο Ποστιλιόνε, αλλά ξέρει να σε φτάσει στην κορυφή»
– Πέρα από το χρυσό μετάλλιο, τι είναι αυτό που θα κρατήσεις στο μυαλό σου από το Τόκιο;
Τα πάντα. Προετοιμασία, φιλοξενία. Είδα αγώνες στον στίβο που δεν είχα την ευκαιρία πριν. Το κακό είναι ότι δεν επιτρέπονταν οι φίλαθλοι… Στο Παρίσι. Δεν πειράζει.
– Σκέφτεσαι το Παρίσι από τώρα;
Κοίτα, θέλω να βελτιωθώ κατ’ αρχήν. Εννοείται ότι θα παλέψω για ένα ακόμη μετάλλιο. Αλλά ας είμαστε ρεαλιστές. Είναι πολύ δύσκολο να επαναλάβεις στο άθλημά μας έναν τίτλο. Θα πρέπει να είμαι σε τοπ φόρμα. Ας είμαι υγιής. Το θετικό είναι πως ακόμη δεν είμαι στο πικ της καριέρας μου και ορισμένοι βασικοί αντίπαλοι είναι στη δύση της δικής τους. Θα δούμε… Ας πάμε του χρόνου στο ευρωπαϊκό πρώτα. Βήμα βήμα και χρόνο με τον χρόνο
-Κεφάλαιο Ποστιλιόνε… Τι σημαίνει για την ελληνική κωπηλασία και πως βοήθησε την δική σου πορεία;
Πιστεύω ότι αυτός είναι που με ανέδειξε ως αθλητή. Κάνει σκληρή προπόνηση που ορισμένοι δεν αντέχουν και δεν αποδέχονται. Όμως είναι η σωστή προπόνηση που σε φτάνει στην κορυφή. Είναι από τους κορυφαίους στον κόσμο. Με τις ιδιαιτερότητές του βέβαια, αλλά με τον τρόπο του σε κάνει να έχεις επιτυχίες.
Πηγή:gazzetta.gr
