Πριν μερικές εβδομάδες και μετά την ήττα από τον Απόλλωνα με 3-0, γράψαμε σε αυτή τη στήλη ότι οι σχηματισμοί που δοκίμαζε ο Βέσκο Μιχαΐλοβιτς, δεν μπορούσαν να δουλέψουν ούτε αμυντικά ούτε επιθετικά με βάση και τους παίκτες που είχε στη διάθεσή του.
Μέχρι και το παιγνίδι με τον Απόλλωνα είδαμε μια Ανόρθωση που στα χαρτιά αγωνιζόταν με 3-5-2, αλλά στην ουσία ήταν ένα αμυντικογενές 5-3-2 και που γινόταν ένα κλειστό 5-4-1 σε φάση άμυνας.
Από τον παιγνίδι με την ΕΝΠ και μετά όμως βλέπουμε μία Ανόρθωση που αγωνίζεται με τετράδα στην άμυνα και τον Βέσκο να προσπαθεί να βρει τους κατάλληλους σχηματισμούς για την επίθεση με τους παίκτες που έχει στη διάθεσή του.
Και φαίνεται ότι μετά και τις τρεις επιθετικές προσθήκες των τελευταίων ημερών, ο Σέρβος τεχνικός έχει μία καλή εικόνα στο μυαλό του για το πως θα αξιοποιήσει το ρόστερ του.
Του ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Όπως σας δείξαμε και τα μοναδικά στοιχεία που έχει το SHOOTANDGOAL στην κατοχή του, η Ανόρθωση στα παιγνίδια με ΑΕΚ και Απόλλωνα είχε αγωνιστεί πολύ συντηρητικά, δίνοντας χώρο και χρόνο στους αντιπάλους αλλά την ίδια ώρα αδυνατούσε να βγει σωστά μπροστά, είτε οργανωμένα είτε στην κόντρα.
Σταδιακά από το πρώτο παιγνίδι με την ΕΝΠ για το Κύπελλο, βλέπουμε μία Ανόρθωση εμφανώς βελτιωμένη μεσοεπιθετικά, με αποκορύφωμα το χθεσινό παιγνίδι και την τεσσάρα απέναντι στην Ομόνοια, παιγνίδι που είδαμε για πρώτη φορά βασικούς τους Μραζ και Γκερέρο στη δεύτερη συμμετοχή τους με την φανέλα της ομάδας της Αμμοχώστου.
Μία τεσσάρα που ήταν αποτέλεσμα επιθετικού ποδοσφαίρου αλλά κυρίως, επιθετικής άμυνας με συνεχής πίεση από ψηλά, ακόμα και όταν η Ανόρθωση είχε γυρίσει το παιγνίδι από 0-1 σε 2-1.
Χθες η Ανόρθωση ισοπέδωσε την Ομόνοια με τους 7 από τους 11 βασικούς, να κινούνται πάνω από το ύψος της μεσαίας γραμμής! Πιο συγκεκριμένα, οι μόνοι ποδοσφαιριστές της Ανόρθωσης που είχαν μέση θέση στο παιγνίδι κάτω από το ύψος της μεσαίας γραμμής ήταν ο τερματοφύλακας Λόρια, οι δύο κεντρικοί αμυντικοί Χαρογιάν και Μπαισίνιο, καθώς και το αριστερό μπακ Κορέια.
Όλοι οι άλλοι βασικοί αγωνίστηκαν περισσότερο στο μισό της Ομόνοιας, δείγμα της επιθετικότητας που έβγαλε η Ανόρθωση αλλά και το πολύ καλό passing game που είχε, αλλά και κυρίως της επιθετικής άμυνας που είχε στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα.
Στον πίνακα πιο κάτω βλέπουμε τις μέσες θέσεις των παικτών της Ανόρθωσης με ΑΕΚ (αριστερά) και Απόλλωνα (δεξιά), με τις διαφορές να είναι τρανταχτές.
Όπως είπαμε, η Ανόρθωση χθες είχε επιθετική άμυνα και καλό passing game. Και το σημείο κλειδί για το χθεσινό παιγνίδι ήταν το τελευταίο 15λεπτο του πρώτου ημιχρόνου όπου η Ανόρθωση κυνήγησε πολύ έντονα το γκολ της ισοφάρισης.
Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι σε εκείνο το 15λεπτο, η πίεση που έβαλαν οι παίκτες της ομάδας της Αμμοχώστου ήταν ασφυκτική, κυνηγώντας κάθε μπαλιά και μην αφήνοντας την Ομόνοια να ανταλλάξει πάσες και να σπάσει αυτή την πίεση.
Πιο κάτω σας παρουσιάζουμε μία ειδική μονάδα μέτρησης που ονομάζεται PPDA, δηλαδή Passes Allowed Per Defensive Action.
Τι είναι ακριβώς το PPDA;
Σε απλά λόγια, είναι μία μετρήσιμη μέθοδος για να συγκριθεί η αποτελεσματικότητα στο πρέσινγκ μεταξύ των ομάδων.
Με αυτή την μέθοδο, υπολογίζονται οι πάσες που δόθηκαν από την επιθετική ομάδα στο τελευταίο 60% του γηπέδου, δηλαδή λίγο πιο πίσω από τη μεσαία γραμμή, και τις διαιρούμε με το άθροισμα των αμυντικών ενεργειών (φάουλ, κοψίματα, κερδισμένες αμυντικές μονομαχίες, τάκλιν) της ομάδας που πιέζει.
Παράδειγμα αν σε ένα παιγνίδι μεταξύ ΑΠΟΕΛ και Ανόρθωσης το ΑΠΟΕΛ είχε 200 πάσες στο τελευταίο 60% του αγωνιστικού χώρου και η Ανόρθωση είχε 10 κερδισμένες μονομαχίες, 5 κοψίματα, 5 φάουλ και 15 τάκλιν, τότε το PPDA της Ανόρθωσης θα είναι 200 / (10+5+5+15) = 5.71.
Αν η Ανόρθωση είχε επίσης 200 πάσες στο τελευταίο 60% του αγωνιστικού χώρου και το ΑΠΟΕΛ είχε 15 κερδισμένες μονομαχίες, 8 κοψίματα, 7 φάουλ και 10 τάκλιν, τότε το PPDA της Ανόρθωσης θα είναι 200 / (15+8+7+10) = 5.
Δηλαδή, όσο πιο μικρός είναι αυτός ο αριθμός, τόσο καλύτερα τα πάει μία ομάδα στην πίεση του αντιπάλου. Εδώ το μικρότερο είναι… καλύτερο.
Στο διάστημα 31’-45’, το PPDA της Ανόρθωσης ήταν 2.9! Δηλαδή για κάθε 3 σχεδόν πάσες που έδιναν οι παίκτες της Ομόνοιας, υπήρχε αμυντική ενέργεια από την Ανόρθωση! Και βλέποντας το πόσο άλλαξε αυτό το νούμερο σε σχέση με το πρώτο μισάωρο του αγώνα, όπου η Ανόρθωση άργησε να βρει τα πατήματά της, κατανοεί κανείς πόσο απότομα άλλαξε η δυναμική του αγώνα.
Όπως είπαμε, οι παίκτες της Ανόρθωσης κυνηγούσαν την κάθε μπαλιά και ήταν ξεκάθαρο ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, οι παίκτες του Βέσκο πήγαιναν πρώτοι στη μπάλα. Όχι μόνο αυτό, αλλά στις διεκδικήσεις μπάλας τα νούμερα αποτυπώνουν την αποφασιστικότητα που έβγαλε η Ανόρθωση χθες.
Πιο κάτω βλέπουμε τις κερδισμένες μονομαχίες από το χθεσινό παιγνίδι στο Αντώνης Παπαδόπουλος. Αν εξαιρέσουμε το πρώτο 15λεπτο όπου παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Βέσκο ότι δεν ήταν καλή η απόδοση της ομάδας του, στη συνέχεια η υπεροχή της Ανόρθωσης ήταν πλήρης με τις κερδισμένες μονομαχίες να είναι σαφώς περισσότερες για την ομάδα της Αμμοχώστου για όλο το διάστημα του αγώνα μετά το πρώτο 15λεπτο.
Καταληκτικά, αυτό που μπορούμε να πούμε και είναι ξεκάθαρο, είναι ότι η Ανόρθωση με τις μεταγραφές που έγιναν τον Ιανουάριο αρχίζει να βγάζει μία καλύτερη εικόνα, και επιθετικά αλλά και αμυντικά. Ο Τεχέρα είναι παίκτης ηγέτης στη μεσαία γραμμή, οι επιθετικοί που ήρθαν δείχνουν να έχουν το γκολ αλλά και δημιουργικές ικανότητες και αυτό βοηθάει και την αμυντική συμπεριφορά της ομάδας της Αμμοχώστου.
Ήταν ξεκάθαρο ότι η Ανόρθωση μέσα στην χρονιά είχε τεράστιο θέμα στη δημιουργία από τον άξονα καθώς της έλειπαν οι παίκτες που θα μπορούσαν να έχουν το κάθετο παιγνίδι, όμως οι μεταγραφές έχουν βοηθήσει πολύ σε αυτό.
Ενδεικτικό το γεγονός ότι από τον άξονα η Ανόρθωση έβγαλε χθες το 75% του συνολικού Expected Goals (xG) της.
Από τον άξονα με κάθετη του Μραζ ήρθε η φάση του Ιωάννου στο δεύτερο λεπτό, από άμεση κάθετη πάσα του Γκερέρο ήρθε το 1-1, από κάθετη πάσα και πάλι του Γκερέρο στον Μραζ προήλθε και η ευκαιρία του τελευταίου που οδήγησε στο κόρνερ στο 2-1. Ήταν κάτι που έλειπε από την Ανόρθωση και φαίνεται να το βρίσκει στους παίκτες που ήρθαν τον Ιανουάριο.
