Πριν από περίπου τρία χρόνια, στις 22 Μαΐου του 2020, μία είδηση που ήρθε από την Σερβία έβαψε στα μαύρα το κυπριακό ποδόσφαιρο. Μόλις στα 38 του χρόνια, ένας παίκτης που αγαπήθηκε στην χώρα μας έχοντας αγωνιστεί σε Απόλλωνα, ΑΕΚ, ΕΝΠ και Εθνικό, ο Μίλιαν Μρντάκοβιτς, ήταν νεκρός.
Ο Μίλιαν ήταν ένα παιδί που αγαπούσε το ποδόσφαιρο όσο τίποτα άλλο, μα στο τέλος ήταν το ποδόσφαιρο που τον σκότωσε. Οι λεπτομέρειες του θανάτου του, συγκλονιστικές.
Έχοντας σταματήσει την ποδοσφαιρική του καριέρα το 2017 στην OFK Βελιγραδίου, ο Μίλιαν είδε τον κόσμο να χάνεται κάτω από τα πόδια του.
Δεν μπορούσε να αποδεχθεί ότι είχε αφήσει πίσω του ποδόσφαιρο, αυτό που αγαπούσε περισσότερο από όλα, και προσπάθησε να μείνει στον χώρο έστω και από άλλα πόστα.
Δοκίμασε να γίνει ατζέντης ποδοσφαιριστών, αλλά το άγχος του για το αν θα καταφέρει να ζήσει από αυτή τη δουλειά ήταν εκεί.
Όπως ανέφερε σε δηλώσεις της η σύζυγός του, Ιβάνα Στάνιτς, παράλληλα με την κατάθλιψη που είχε όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο, άρχισε να πίνει.
Ο Μίλιαν Μρντάκοβιτς, ο οποίος αγωνίστηκε με επιτυχία στην Κύπρο με τις φανέλες των Απόλλωνα, ΑΕΚ, ΕΝΠ και Εθνικού.
- (ΡΕΠΟΡΤΑΖ S&G) Το «τέρας» της κατάθλιψης που κρύβεται πίσω από τον λαμπερό χώρο του κυπριακού ποδοσφαίρου
- (ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ) Ψυχική υγεία και κυπριακό ποδόσφαιρο: Ναρκωτικά, τζόγος, κατάθλιψη, ανεργία, εκφοβισμός παικτών
- ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΖΑΓΟΡΑΚΗ ΣΤΟ S&G: «Δεν μπορείς να αποφύγεις το άγχος της επόμενης μέρας. Κι εγώ δεν υπήρξα εξαίρεση»
«Τη μέρα πριν το θάνατό του ήπιε λίγο περισσότερο και αισθανόμουν ότι κάτι κακό μπορούσε να συμβεί. Τον ηρέμησα, πήγαμε στο κρεβάτι και μιλούσαμε όλο το βράδυ. Όταν όμως ξυπνήσαμε, ξεκίνησε ξανά να πίνει. Είδα ένα πιστόλι δίπλα του και πάγωσα. Άρχισα να κλαίω, τον παρακαλούσα να αφήσει το πιστόλι και τηλεφώνησα στη μητέρα του να έρθει. Του είπα να έρθει μαζί μου στο μπάνιο να ντυθούμε, κάθε λίγο κοίταζα να δω τι κάνει και ξαφνικά άκουσα ένα πυροβολισμό».
Στα 38 του, ο Μίλιαν, ήταν νεκρός.
Του ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Email επικοινωνίας: demetriouch@mcmedia.com.cy
Ο θάνατος του Μρντάκοβιτς έβαψε στα μαύρα και το κυπριακό ποδόσφαιρο, και ήταν η στιγμή που ο Πρόεδρος του ΚΟΑ Ανδρέας Μιχαηλίδης είπε ότι πρέπει να κάνουμε κάτι στην χώρα μας για το ζήτημα της ψυχικής υγείας στον χώρο του αθλητισμού, με τον Οργανισμό να συστήνει μία Επιτροπή Αθλητικής Ψυχολογίας.
«Αυτό ακολούθησε του τραγικού θανάτου του Μίλιαν Μρντάκοβιτς ο οποίος έδωσε τέρμα στη ζωή του γιατί δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι σταμάτησε το ποδόσφαιρο. Θεώρησα και θεωρήσαμε ότι ήταν απαραίτητο κάτι να κάνουμε», αναφέρει στο SHOOTANDGOAL ο κ. Μιχαηλίδης, στα πλαίσια του ρεπορτάζ μας για το ζήτημα της ψυχικής υγείας στον χώρο του ποδοσφαίρου αλλά και του αθλητισμού γενικότερα.
Η δημιουργία 24ωρης ανοικτής γραμμής
Πρόθεση του ΚΟΑ, όπως είπε ο κ. Μιχαηλίδης, είναι η δημιουργία μίας 24ωρης ανοικτής γραμμής όπου οι αθλητές θα μπορούν να τηλεφωνούν και να εμπιστεύονται το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν και να καθοδηγούνται σε εξειδικευμένο προσωπικό για τη βοήθεια που χρειάζονται.
«Να είναι ανοιχτή γραμμή επί 24ωρου βάσεως διότι και οι βραδινές ώρες είναι και οι ώρες που χτυπούν περισσότερο στα αισθήματα και τα προβλήματα του ανθρώπου. Οπόταν να είναι ανοιχτή γραμμή, να παίρνει ο αθλητής επώνυμα ή ανώνυμα, να μας εμπιστεύεται το πρόβλημά του, εμείς να έχουμε τη δυνατότητα με επιμορφωμένους λειτουργούς να τον καθησυχάσουμε στα πρώτα στάδια, και μετά να αναλαμβάνουν την περίπτωσή τους αθλητικοί ψυχολόγοι ή άλλοι ειδικοί που να είναι καταρτισμένοι ώστε και εμείς να μην κάνουμε κάποιο λάθος».
Όπως μας αναφέρει ο κ. Μιχαηλίδης, στόχος είναι η γραμμή να βρίσκεται σε λειτουργία μέσα στο 2023 αλλά αυτή τη στιγμή παρουσιάζονται κάποια προβλήματα που πρέπει να λυθούν. Όπως μας εξηγεί, θα είναι πολύ πιο εύκολο να δημιουργηθεί αυτή η γραμμή αν το προσωπικό είναι επί πληρωμή και όχι εθελοντικά. Τονίζει ότι η δημιουργία αυτής της γραμμής δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τον ΚΟΑ και πως ο Οργανισμός βρίσκεται σε επικοινωνία με το αρμόδιο Υπουργείο και πως ακολουθείτε αυτή τη στιγμή μία συγκεκριμένη διαδικασία.
«Χάνεται ο κόσμος κάτω από τα πόδια τους»,
Πριν από περίπου ένα χρόνο, τον Απρίλιο του 2022, πραγματοποιήθηκε στην χώρα μας το πρώτο συνέδρια για την ψυχική υγεία στον αθλητισμό, συνέδριο το οποίο παρακολούθησε ο Πρόεδρος του ΚΟΑ αλλά και άλλα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού.
Σε ερώτησή μας αν μετά το Συνέδριο, υπήρξαν αθλητές που επικοινώνησαν με τον Οργανισμό για προβλήματα που μπορεί να αντιμετώπιζαν, ο κ. Μιχαηλίδης μας ανέφερε ότι υπήρξαν τέτοιες περιπτώσεις, με τον Οργανισμό να τους παραπέμπει σε εξειδικευμένο προσωπικό για να πάρουν τη βοήθεια που χρειάζονταν.
«Τα θέματα που αντιμετωπίσαμε κυρίως ήταν από αθλητές που λόγω της επίπονης προετοιμασίας και προπονήσεων που έκαναν, έφταναν σε σημείο να χωρίζουν από το ταίρι τους, ‘ταίρι το οποίο ήταν και ένα στήριγμά τους με αποτέλεσμα να χάνεται ο κόσμος κάτω από τα πόδια τους», δήλωσε χαρακτηριστικά. «Εμείς θεωρούμε ότι έστω και ένα παιδί να βοηθήσουμε, κάναμε το καθήκον μας».
«Ο πρώτος που είχα αθλητικό ψυχολόγο στο τιμ μου»
Ο Πρόεδρος του ΚΟΑ μετράει δεκαετίες εμπλοκής του στο κυπριακό ποδόσφαιρο, αρχικά σαν ποδοσφαιριστής και μετέπειτα σαν προπονητής. Του θέσαμε το ερώτημα αν στα χρόνια σταδιοδρομίας του στον χώρο, το θέμα ψυχικής υγείας των ποδοσφαιριστών ήταν ένα θέμα ταμπού στην χώρα μας.
«Βέβαια. Ήταν άγνωστος χώρος και ήταν ένα θέμα που δεν μπορώ να πω ότι ήταν ούτε δημοφιλές, ούτε εύκολο, και ούτε το δεχόταν ο κόσμος. Εγώ για παράδειγμα σε μία από τις θητείες μου στην ΑΕΛ ως προπονητής, προσέλαβα για πρώτη φορά στην Κύπρο αθλητικό ψυχολόγο στο τιμ μου, τον Γρηγόρη Θεμιστοκλέους».
«Οφείλω να ομολογήσω όμως», συνέχισε, «ότι στις αρχές είχε πρόβλημα, οι παίκτες δεν του ανοίγονταν. Όμως σιγά σιγά τους κέρδισε και οι παίκτες το επιδίωκαν να του μιλήσουν και να τον εμπιστευτούν με προσωπικά και οικογενειακά τους θέματα. Αυτό δυστυχώς δεν συνεχίστηκε όταν έφυγα, εγώ το σέβομαι ότι κάποιοι συνάδελφοι και παράγοντες δεν θεωρούσαν ότι ήταν απαραίτητο, εγώ διαφωνώ αλλά το σέβομαι».
«Ένιωσα τον κόσμο να χάνεται κάτω από τα πόδια μου»
Ο ίδιος σαν προπονητής έφθασε αρκετές φορές κοντά στην επιτυχία κατάκτησης τίτλων, όμως πολλές φορές αυτοί οι τίτλοι πήγαν αλλού στις λεπτομέρειες. Μόνος τίτλος στην προπονητική του καριέρα το Κύπελλο με την Ανόρθωση το 2003, όμως τα προηγούμενα χρόνια οι ομάδες τις οποίες προπονούσε είχαν πλησιάσει πολύ στην κατάκτηση τίτλων όμως στο τέλος αυτό δεν γινόταν κατορθωτό. Ρωτήσαμε τον κ. Μιχαηλίδη αν αυτή η αδυναμία να έρθουν τα τρόπαια, τον έφεραν σε περιόδους έντονης ψυχολογικής πίεσης.
«Ναι, υπήρξαν περίοδοι που αντιμετώπισα πολύ μεγάλη ψυχολογική πίεση. Είμαι όμως την τύχη και την ευλογία πρέπει να το πω, να έχω κοντά μου μία οικογένεια, αρχικά τους γονείς μου, τα αδέλφια μου και μετά τη σύζυγο και τα παιδιά μου, που με βοήθησαν πάρα πολύ να το ξεπεράσω. Είχα μία πολύ ισορροπημένη οικογένεια η οποία έκανε ότι ήταν δυνατό να με βοηθήσουν, αλλιώς πιθανόν, δεν μπορώ να το ξέρω, να κατέρρεα», αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Για παράδειγμα, το 1998 όταν ήμουν στην Ομόνοια και χάθηκε το πέναλτι του Ράουφμαν με την Ανόρθωση, πέναλτι με το οποίο χάθηκε και το πρωτάθλημα, ένιωσα τον κόσμο να χάνεται κάτω από τα πόδια μου». «Το ξεπέρασα γρήγορα, με την έννοια ότι επανήλθα και συνέχισα την πορεία μου, αλλά πρώτα χρειάζεται αρκετή εσωτερική ψυχική δύναμη την οποία ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε, αλλά και βοήθεια από το περιβάλλον μου, από την οικογένεια», συμπλήρωσε.
«Υπήρχαν παίκτες που έρχονταν και μου εκμυστηρεύονταν τα προβλήματά τους»
Πως όμως είδε και τους παίκτες τότε στην Ομόνοια να διαχειρίζονται το πως χάθηκε εκείνος ο τίτλος; «Νιώθω ότι κάποιοι παίκτες το ξεπέρασαν γρήγορα, κάποιοι όχι. Πρέπει να πω ότι οι παίκτες τότε με είχαν εμένα, τους βοήθησα πάρα πολύ. Συγνώμη που το λέω, δεν θέλω να το πω εγώ γιατί θα ακουστεί πολύ παράξενο, όμως όπως έγραφαν σωστά ή λανθασμένα συνάδελφοί σας τότε, θεωρούμουν μετρ της ψυχολογίας. Και πρέπει να σας ομολογήσω ότι υπήρχαν παίκτες που έρχονταν και μου εκμυστηρεύονταν τα προβλήματά τους, οικογενειακά και άλλα. Νιώθω ότι βοήθησα πολύ τα παιδιά. Όμως χρειάζεται μία ψυχολογική στήριξη στην οποία δεν δίνουμε δυστυχώς αρκετή σημασία στην Κύπρο».
Σε ερώτησή μας αν το γεγονός ότι δεν δίνουμε αρκετή σημασία σε αυτό το τομέα στην Κύπρο, είναι περισσότερο ευθύνη των σωματείων ή της ΚΟΠ σαν Ομοσπονδία, απάντησε ότι για τον ίδιο είναι κυρίως ευθύνη των ομάδων αλλά και η Ομοσπονδία σαν «η μάνα των σωματείων» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, «θα έπρεπε να παίξει ένα περισσότερο καθοδηγητικό ρόλο. Και αν οι προσπάθειές της δεν εισακουστούν και δεν καρποφορήσουν, ‘έκαναν εν μέρει το καθήκον τους’. Δεν μπορούν να μην κάνουν τίποτε και να λένε ότι δεν το θέλουν οι ομάδες».
Όπως αναφέραμε στην αρχή του ρεπορτάζ μας, ο θάνατος του Μίλιαν Μρντάκοβιτς ήρθε ως αποτέλεσμα του γεγονότος ότι ο ίδιος δεν είχε μία ομαλή μετάβαση από το ποδόσφαιρο στον χώρο εκτός του ποδοσφαίρου. Αυτός είναι και ένας από τους σημαντικότερους λόγους που πρώην ποδοσφαιριστές πάσχουν από κατάθλιψη, μη μπορώντας να διαχειριστούν τη ζωή τους μετά που ολοκληρώνεται η καριέρα τους.
«Γκρεμίστηκε ο κόσμος μου»
Ο κ. Μιχαηλίδης είχε αυτό που λέμε ομαλή μετάβαση, αλλά και πάλι υπήρξαν οι στιγμές που το ποδόσφαιρο του έλειπε. «Πρέπει να πω ότι σταμάτησα στον Απόλλωνα το 2011 όταν είχα εκλεγεί ως βουλευτής. Παρόλο που ήθελα να συνεχίσω, τότε ο Απόλλωνας είπε, ίσως και σωστά, ότι προτιμούμε να έχουμε ένα επαγγελματία προπονητή και προχώρησαν με άλλον. Μου έλειψε και μου λείπει το ποδόσφαιρο αλλά υπηρετούσα το Κοινοβούλιο τότε για 5 χρόνια και ήταν γεμάτες οι ώρες μου, παρόλο που δεν σταμάτησαν ποτέ να ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο».
«Όμως, συνεχίζει, «το 2016 όταν δεν είχα επανεκλεγεί στη Βουλή, γκρεμίστηκε ο κόσμος μου και χρειάστηκα αρκετή προσπάθεια και βοήθεια της οικογένειάς μου για να σταθώ στα πόδια μου. Όταν διορίστηκα στον ΚΟΑ, επανήλθε η ηρεμία μου γιατί ασχολούμουν από μία θέση προσφοράς με τον αθλητισμό τον οποίο υπεραγαπώ και λατρεύω. Όμως υπήρξαν και διαστήματα που χρειάστηκα βοήθεια και της οικογένειάς μου και των φίλων μου. Παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο και οι φίλοι και ευτυχώς έχω πάρα πολύ καλούς παιδικούς φίλους που ήταν στήριγμά μου», κατέληξε ο κ. Μιχαηλίδης.
