Είναι ο άνθρωπος που δεν τα παράτησε ποτέ. Στοιχείο του το νερό, γιος κολυμβήτριας. Μονόδρομος το κολύμπι όπως μας ανέφερε. Συμμετοχή σε 5 Ολυμπιάδες. Από το 2000 στο Σίδνεϋ μέχρι αυτή του Ρίο το 2016. Παγκόσμια πρωταθλήματα, ένα αργυρό ολυμπιακό μετάλλιο που για εκατοστά δεν ήταν χρυσό, και αμέτρητες διακρίσεις.
Ο Σπύρος Γιαννιώτης μιλάει αποκλειστικά στο SHOOTANDGOAL, στην πρώτη του συνέντευξη στην Κύπρο.
Αφού του ευχηθήκαμε για τα 41α γενέθλιά του που ήταν στις 19 Φεβρουαρίου, ξεκινήσαμε την συζήτηση..
-Γεννηθήκατε στο Λίβερπουλ όμως μεγαλώσατε στην Κέρκυρα, σε ένα νησί κοντά στο νερό…
«Ναι, στη Κέρκυρα, εκεί έμαθα να κολυμπώ, είναι ένα νησί που περιτριγυρίζεται από θάλασσα και ήταν εύκολο να ξεκινήσω το κολύμπι. Βέβαια η μαμά μου ήταν κολυμβήτρια οπότε ήτανε μονόδρομος το κολύμπι».
-Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε;
«Σύμφωνα με τα λεγόμενα των γονιών μου κάπου στα 4-5. Εκεί μπήκα πρώτη φορά στην πισίνα της Κέρκυρας και δεν έφυγα ούτε μια μέρα».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
-Στην καριέρα σας φτάσατε στην κορυφή του κόσμου τρεις φορές και ήσασταν Ολυμπιονίκης το 2016 στο Ρίο. Για να τα πετύχετε αυτά σίγουρα υπήρξαν θυσίες..
– «Σίγουρα, πέρασα όλα τα στάδια, πέρασα από μικρή ηλικία από προ-αγωνιστική, αγωνιστική, κατάφερα να κολυμπήσω σε Ολυμπιακούς αγώνες και στην τελευταία μου κούρσα να κατακτήσω ένα ολυμπιακό μετάλλιο. Η καριέρα μου ήταν γεμάτη χαρές, λύπες, συγκινήσεις όπως είναι και κάθε αθλητή. Πέρασα όλα τα στάδια και είμαι ευτυχής και χαρούμενος με την πορεία που έκανα, όχι μόνο για τα μετάλλια αλλά και για την διάρκεια».
-Οικογένεια, αθλητής, πρωταθλητής. Είναι αυτό το τρίγωνο της επιτυχίας;
«Η οικογένεια βοηθάει, είναι κάτι πολύ σημαντικό. Χωρίς την οικογένεια δεν μπορείς να προχωρήσεις στον βαθμό που θέλεις. Οι βάσεις από την οικογένεια είναι πολύ σημαντικές, όχι μόνο να σε μάθουν να είσαι στον αθλητισμό αλλά να σου μάθουν τις αξίες του πρωταθλητισμού παράλληλα με τον αθλητισμό. Αθλητής είσαι πάντα. Τώρα πρωταθλητισμός είναι κάτι που έχει ιδιαίτερη δυσκολία, πολύ πειθαρχία. Οι αθλητές που θέλουν να κάνουν πρωταθλητισμό πρέπει να είναι συνειδητοποιημένοι και πρέπει να το κάνουν με τις αξίες που έχει ο αθλητισμός όπως είπα πριν».
-Μένουμε στην οικογένεια όπου πριν μερικά χρόνια μπήκε στην ζωή σας ο γιο σας. Θα θέλατε να τον δείτε να ακολουθεί τα βήματα σας στην κολύμβηση;
«Σίγουρα θέλω να τον δω να αθλείται. Ότι άθλημα κι αν είναι αυτό. Είτε αυτό είναι κολύμπι είτε άλλο άθλημα της πισίνας, είτε κάτι εκτός πισίνας θα το αποφασίσει ο ίδιος. Εμείς θα του δώσουμε τις βάσεις και τις γνώσεις για να αθλείται. Τώρα αν θέλει να κάνει κάτι παραπάνω, πάλι εμείς πρέπει να του δώσουμε τις βάσεις και να του εξηγήσουμε και να καταλάβει από μόνος του ότι αυτό που κάνει το κάνει γατί το θέλει και το αγαπάει και θέλει να δει τον εαυτό του ακόμη πιο ψηλά. Για εμένα δεν είναι κάτι που σκέφτομαι ότι θέλω να τον δω στο κολύμπι και να ακολουθεί τον μπαμπά ή οτιδήποτε. Τον θέλω ευτυχισμένο, αν είναι ευτυχισμένος με αυτό που κάνει, για μένα είναι δύο φορές ευτυχίες».
Διακριθήκατε στην θάλασσα όμως ξεκινήσατε από την πισίνα όπου και εκεί είχατε επιτυχίες..
-«Ναι έτσι είναι, ξεκίνησα με τα αγωνίσματα πισίνας. Συγκεκριμένα στα 400 και 1500 μέτρα όπου στους Ολυμπιακούς της Αθήνας κατέκτησα την 5η θέση στα 1500 και την 7η στα 400. Αυτές ήταν οι μεγαλύτερες επιτυχίες στην πισίνα για μένα. Μετά από δύο χρόνια ξεκίνησε η μετάβαση μου στο αγώνισμα της μαραθώνιας κολύμβησης. Αυτό έγινε το 2007, παράλληλα όμως έκανα τα αγωνίσματα της πισίνας μέχρι και το τέλος της καριέρας μου. Δεν τα άφησα ποτέ γιατί ήταν ιδιαίτερα για μένα και πάντα μου άρεσε να κολυμπάω τα 400 και τα 1500 μέτρα αλλά είχα στόχο τα 10 χιλιόμετρα που ήταν και η Ολυμπιακή απόσταση».
Τα πρώτα χρυσά μετάλλια στην μαραθώνια κολύμβηση ήρθαν σε παγκόσμια πρωταθλήματα…
-«Η αλήθεια είναι ότι το 2007 που πρωτοξεκίνησα το open water ήρθε μία πολύ καλή επιτυχία, πήρα την Τρίτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Μελβούρνης. Από τότε είχα μία ανοδική πορεία, είχε και τα κάτω της όμως κυρίως ήταν ανοδική. Μετά κατάφερα να κερδίσω και το παγκόσμιο του 2011 και του 2013. Ενδιάμεσα στου Ολυμπιακούς του Λονδίνου το 2012 δεν κατάφερα να είμαι στο βάθρο, ήμουν τέταρτος για μικρή διαφορά. Ήρθε όμως το Ολυμπιακό μετάλλιο μετά από τέσσερα χρόνια και έκλεισε και την καριέρα μου στο Ρίο».
– Στο Ριο ήταν η τελευταία σας παρουσία σε Ολυμπιακούς. Σε ηλικία 36 χρονών πήρατε αυτό που θέλατε και ζητούσατε στην καριέρα σας ένα ολυμπιακό μετάλλιο..
«Το κυνήγαγα από πολύ μικρή ηλικία το Ολυμπιακό μετάλλιο, προσπαθούσα. Με υπομονή και προσπάθεια ήρθε αυτή η επιτυχία πλέον στα 36. Σε μεγάλη ηλικία θα έλεγα για να είσαι σε αυτό το αγωνιστικό επίπεδο. Ήρθε όμως στην πιο ώριμη ηλικία μου, να μπορώ να απολαύσω την επιτυχία μου και το κλείσιμο της καριέρας μου με τόσο όμορφο τρόπο».
-Ήταν ένας αγώνας στο Ρίο που κυριολεκτικά κρίθηκε στο νήμα. Αν και όλος ο Ελληνισμός εκείνη την μέρα απογοητεύτηκε που δεν ήρθε το χρυσό, εσείς δηλώσατε ότι δεν είχατε κανένα πρόβλημα με την δεύτερη θέση..
«Η αλήθεια είναι ότι ο τερματισμός με τον Ολλανδό ήταν πολύ κοντά. Ουσιαστικά η αριστερή χεριά μου δεν κατάφερε να ακουμπήσει έγκαιρα τον πίνακα και ακούμπησα με το δεξί χέρι Αυτό μου στέρησε την πρώτη θέση, οπότε ο Ολλανδός με κέρδισε στο νήμα κυριολεκτικά. Εμένα δεν με πείραξε εκείνη την στιγμή να πω την αλήθεια αφού κατάφερα να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα, ένα ολυμπιακό μετάλλιο. Σίγουρα κυνήγαγα την πρώτη θέση όμως δεν μπορεί να μην αναγνωριστεί η ικανότητα και η προσπάθεια του συναθλητή μου. Ναι, ήταν κάτι που θα ήθελα πάρα πολύ όμως κατάφερα να κερδίσω ένα ολυμπιακό μετάλλιο και δεν θα χάλαγε την ομορφότερη στιγμή μου επειδή δεν βγήκε η αριστερή χεριά μου και βγήκε η δεξιά και δεν κατάφερα να πάρω την πρώτη θέση. Όπως και τότε, έτσι και τώρα εγώ έτσι σκέφτομαι, ότι ήταν η ομορφότερη στιγμή μου».
Το συγκλονιστικό φινάλε που έδωσε το αργυρό μετάλλιο στον Σπύρο Γιαννιώτη.
-Πέρυσι ήρθε ακόμη μία διάκριση για σας, για όλα όσα έχετε πετύχει εντός και εκτός νερού. Επιλεχθήκατε και ενταχθήκατε στο International Marathon Swimming Hall of Fame. Λόγω της πανδημίας όμως δεν παραλάβατε το βραβείο ακόμη..
«Η πανδημία τα ακύρωσε όλα δυστυχώς. Μάλλον θα γίνει ηλεκτρονικά η απονομή του αναμνηστικού βραβείου. Δυστυχώς είναι μία κατάσταση που πρέπει να μείνουμε όλοι στα σπίτια μας και πρέπει να προσέχουμε και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Για μένα είναι κάτι πολύ όμορφο η επιλογή μου στο Hall of Fame και σίγουρα πολύ τιμητικό».
-Ποια είναι κατάσταση αυτή την στιγμή στην ελληνική κολύμβηση κατά την γνώμη σας;
– «Αυτή την στιγμή η κοινότητα της πισίνας αντιμετωπίζει τα προβλήματα της πανδημίας. Οι πισίνες ήταν κλειστές, τώρα ξεκινάει η επανεκκίνηση του αθλητισμού και στον χώρο αυτό. Σιγά σιγά ελπίζουμε να βρούμε την κανονικότητας μας, να έρθουν όλα τα παιδιά πίσω στις πισίνες, να εμπιστευτούνε πάλι τον χώρο της πισίνα. Άλλωστε έχουμε δείξει ότι έχουμε πειθαρχία και ότι στην πισίνα δεν εξαπλώνεται ο ιός τόσο εύκολα λόγο και της πειθαρχίας αλλά και του χλωρίου. Πιστεύω ότι σιγά σιγά ότι αυτό θα βοηθήσει να αρχίσουμε ξανά και να δούμε τα χαμόγελα στα παιδιά αλλά και την αγωνιστικότητα τους αφού ένα χρόνο τώρα τους έχει λείψει πάρα πολύ».
-Πριν λίγες ήμερες η Εθνική ομάδα πόλο των ανδρών πήρε το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο. Ένα σχόλιο για αυτή την επιτυχία.
«Ήταν μία πολύ σημαντική επιτυχία σε μία δύσκολη περίοδο που περνά η υφήλιος και η χώρα, κατάφεραν τα παιδιά να προκριθούν για το Τόκιο. Είναι μια ομάδα που μπορεί να κατακτήσει ολυμπιακό μετάλλιο, το έχει αποδείξει χρόνια τώρα. Να έχουν την υγεία τους, να προπονηθούν όπως πρέπει και πιστεύω ότι θα είναι στα μετάλλια γιατί τους αξίζει».
-Πια είναι τα πλάνα σας για το μέλλον;
«Είμαι υποψήφιος για την διοίκηση της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Ελλάδας. Είναι κάτι που μετά από ώριμη σκέψη το αποφάσισα. Είναι κάτι που θέλω, το να ασχοληθώ με τα κοινά, τα αθλητικά κοινά και συγκεκριμένα με το χώρο της πισίνας, να βοηθήσουμε τον χώρο μας, να τον κάνουμε ακόμα μεγαλύτερο, να βοηθήσουμε τον υψηλό αθλητισμό αλλά προπάντων να βοηθήσουμε τα σωματεία να έχουν μαζικότητα, να έχουμε τα παιδιά στον χώρο της πισίνα, να δούμε την αγωνιστικότητα των παιδιών και να κάνουμε τον χώρο μας ακόμα μεγαλύτερο, ακόμη πιο όμορφο. Υπάρχουν πολλά που σκεφτόμαστε με τους συνεργάτες μου, είναι άνθρωποι του χώρου και ολυμπιονίκες και πρώην αθλητές και άνθρωποι που έχουνε περάσει πολλά χρόνια στην διοίκηση είτε σε επαγγελματικό είτε σε αθλητικό επίπεδο. Είναι κάτι που πιστεύω ότι μπορούμε εμείς να βγούμε μπροστά και να βοηθήσουμε την χώρα μας».
-Μιας και σας καλώ από Κύπρο. Αν εκλεγείτε, έχετε στα πλάνα σας μία συνεργασία με την Κυπριακή Ομοσπονδία Κολύμβησης και τον πρόεδρο της κ. Αλέξανδρο Χριστοφόρου;
– «Εννοείται αυτό, θα υπάρχουν άριστες σχέσεις μεταξύ των ομοσπονδιών, είναι κάτι το οποίο θα επιδιώξουμε. Άλλωστε υπάρχει και τώρα συνεργασία αλλά θα προσπαθήσουμε να κάνουμε περισσότερα πράγματα. Είτε αθλητές από Κύπρο και Ελλάδα να έχουν κοινές προετοιμασίες είτε να έρχονται Ελλάδα ή Κύπρο για αγώνες και εκδηλώσεις. Ακόμη και στο θέμα τεχνογνωσία θα βοηθούσε να ανταλλάξουμε γνώσεις που είναι πολύ σημαντικό. Να βοηθήσουμε και να βοηθηθούμε να κάνουμε πράγματα τα οποία θα εκσυγχρονίσουν την ομοσπονδία μας».
-Η Κύπρος είναι ένα νησί, έχει θάλασσα άρα το κολύμπι είναι στην ζωή μας. Οι υποδομές όμως, όπως οι πισίνες δεν είναι και οι καλύτερες για να βοηθήσουν παιδιά να αναδειχθούν. Τι θα προτείνατε για να βελτιωθούν όλα αυτά;
«Σίγουρα οι εγκαταστάσεις παίζουν τεράστιο ρόλο. Πρέπει να υπάρχουν εγκαταστάσεις που να λειτουργούν και όχι να υπολειτουργούν για να υπάρχουν και αθλητές. Είναι πολύ βασικό να δημιουργούνται ακόμα περισσότερες εγκαταστάσεις. Πολλά παιδιά θέλουν να αθλούνται στο νερό είτε έχει να κάνει με την υδατοσφαίριση, το κολύμπι , την συγχρονισμένη, όλα τα αθλήματα γενικότερα. Βλέπουμε πόσοι γονείς πλέον φέρνουν τα παιδιά τους να κολυμπούν. Το κολύμπι είναι το πρώτο άθλημα που πρέπει να μάθει ένα παιδί και για την ασφάλεια του γιατί και η Κύπρος και η Ελλάδα έχουν παντού θάλασσα. Ένα άλλο κομμάτι είναι και η υγεία του αθλητή, που από εκεί και πέρα κτίζονται οι βάσεις για να διεκδικήσεις κάτι επιπλέον».
Γνωρίζεται κάποιους αθλητές από την Κύπρο που ασχολούνται με την κολύμβηση ;
-Δείτε στο πια κάτω βίντεο τι λέει για Κάλια Αντωνίου, Νικόλα Αντωνίου και Γιάννη Καραγιαννά, τρεις νεαρούς Κύπριους πρωταθλητές.
Ένα άλλο κομμάτι είναι οι προπονητές. Γνωρίζεται προπονητές στην Κύπρο και τι θα τους συμβουλεύατε με τις δυσκολίες που έχουν να αντιμετωπίσουν τώρα λόγω και της πανδημίας;
«Όλοι οι προπονητές έχουν τα ίδια προβλήματα αυτό τον καιρό. Θέλουν να δουν τους αθλητές τους πίσω στο νερό. Να δούνε τις ακαδημίες τους στην εκμάθηση. Όλοι για αυτό ανησυχούν. Το πιο σημαντικό κομμάτι είναι να βρεθούμε στην κανονικότητά μας και πάλι. Από εκεί και πέρα υπάρχει επικοινωνία με προπονητές, και με Κύπριους και με Έλληνες που ξέρω και έχουν κατέβει στην Κύπρο και δουλεύουν εκεί».
Στο παρελθόν αναφερθήκατε και στις μαθησιακές δυσκολίες που είχατε μικρός, συγκεκριμένα δυσλεξία. Σε βοήθησε ο αθλητισμός σε αυτή την δυσκολία;
«Η δυσλεξία ήταν από μικρή ηλικία. Στο σχολείο δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε γιατί δυσκολευόμουνα ενώ ήθελα να είμαι από τους καλύτερους μαθητές. Παράλληλα έκανα και τον αθλητισμό που με βοήθησε να έχω αυτοπεποίθηση. Η αλήθεια είναι το να έχεις κάποιες δυσκολίες δεν σημαίνει ότι αλλάζει κάτι, ίσα ίσα που πρέπει να προχωρήσεις, να κοιτάξεις που μπορείς να εστιάσεις και να βοηθήσεις κάποιες δυσκολίες που μπορείς να έχεις να τα κάνεις και προτερήματα. Για εμένα αυτό ήταν, αυτό είναι και αυτό είναι ακόμα. Η δυσλεξία δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβίζει τον γονιό γιατί αυτός θα το αντιμετωπίσει πρώτος. Με σωστή στήριξη από ανθρώπους που γνωρίζουν το αντικείμενο μπορεί να γίνει προτέρημα. Σίγουρα εμένα αυτό με βοήθησε, μου έδωσε την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται ένα παιδί να κυνηγάει τα όνειρα του».
Ένα παιδί που θέλει να ασχοληθεί με την πισίνα και την κολύμβηση, ποιες τρεις λέξει πρέπει να έχει στο μυαλό του για να πετύχει;
-«Πρώτα αγάπη για αυτό που κάνει. Να έχει πειθαρχία, και σεβασμό στους συναθλητές του».
Δήμος Δημητρίου
