H Covid-19, σε περίπτωση που ένας ποδοσφαιριστής έχει νοσήσει με σοβαρά συμπτώματα, αυξάνει τον κίνδυνο επακόλουθων μυϊκών τραυματισμών, με αποτέλεσμα επίσης την επιμήκυνση του χρόνου αποκατάστασης.
Αυτό είναι το συμπέρασμα μελέτης -την παρουσιάζει σήμερα η ιταλική εφημερίδα “Gazzetta dello Sport”- που πραγματοποίησαν 15 από τους 20 γιατρούς των συλλόγων της Serie A, οι οποίοι ανέλυσαν τα δεδομένα που αφορούν τη σεζόν 2020-21, την πρώτη που άρχισε και τελείωσε κατά την περίοδο της πανδημίας.
Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «έχει πλέον αποδειχθεί από τα δεδομένα ότι, όσο υψηλότερο ήταν το επίπεδο της μόλυνσης από την Covid-19, τόσο υψηλότερος ο παράγοντας κινδύνου για ένα Stop που σχετίζεται με μυϊκούς τραυματισμούς».
Πρόκειται για μελέτη -όπως αναφέρει η ιταλική εφημερίδα- με τη μεγαλύτερη βάση δεδομένων στην παγκόσμια επιστημονική βιβλιογραφία σχετικά με το θέμα. Το δείγμα που εξετάστηκε ήταν πολύ μεγάλο, 433 παίκτες, στους οποίους καταγράφηκαν 173 μολύνσεις Covid-19, ταξινομημένες ανάλογα με τη βαρύτητά τους. Η συλλογή δεδομένων πραγματοποιήθηκε από τις 22 Αυγούστου 2020 έως τις 23 Μαΐου 2021.
Το πιο σημαντικό που καταγράφηκε είναι ότι, μετά τη μόλυνση από τον ιό, ο κίνδυνος τραυματισμού αυξήθηκε κατά 36%. Επίσης, οι θετικοί σε Covid-19 παίκτες, οι οποίοι χρειάζονταν θεραπεία με φάρμακα (2ο και 3ο επίπεδο σοβαρότητας), σχεδόν διπλασίασαν (+86%) τον χρόνο αποθεραπείας από επακόλουθα μυϊκά προβλήματα σε σύγκριση με τους άλλους ποδοσφαιριστές.
Όσοι είχαν προσβληθεί από τον ιό σε πιο ήπια ή και ασυμπτωματική μορφή, από την άλλη, δεν είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο μυϊκών προβλημάτων.
Όπως αναφέρθηκε, 173 (δηλαδή 39,9%) από τους 433 παίκτες που παρακολουθήθηκαν, προσβλήθηκαν από τον ιό: 11 από αυτούς (6,4%) με σοβαρότητα 3ου επιπέδου, 84 (48,6%) με σοβαρότητα 2ου και 78 (45,1%) με σοβαρότητα 1ου. Από την άλλη, υπήρξαν 332 μυϊκοί τραυματισμοί (104 σημειώθηκαν μετά από λοίμωξη με Covid-19, 228 όχι) και αφορούσαν 204 παίκτες.
Αν και η Covid-19 επηρεάζει κυρίως το καρδιοαναπνευστικό σύστημα, η μόλυνση μπορεί επίσης να επηρεάσει τη μυϊκή λειτουργία.
Η υπόθεση που διατυπώθηκε στη μελέτη είναι ότι «μεταβάλλει την απορρόφηση και τη χρήση του οξυγόνου από τους μύες, αυξάνοντας τη μυϊκή οξέωση και προκαλώντας μεγαλύτερη ευθραυστότητα των μυϊκών ινών. Η φλεγμονή που οφείλεται στην παρουσία του ιού φαίνεται επίσης να παίζει σημαντικό ρόλο στην αλλαγή της δομικής αντίστασης των μυών».
Ένας πρόσθετος παράγοντας που φαίνεται ότι έπαιξε ρόλο στην αύξηση των τραυματισμών ήταν η περίοδος απομόνωσης (καραντίνα) μετά τη μόλυνση από την Covid-19. Οι 14 ημέρες που πέρασαν στο σπίτι, σε απομόνωση, αντιπροσωπεύουν έναν άλλο σημαντικό παράγοντα κινδύνου για μυϊκούς τραυματισμούς. Έχει φανεί πως, ήδη μόνο μετά από αναστολή της μυϊκής δραστηριότητας μεταξύ 14 και 23 ημερών, οι μύες και οι τένοντες του γόνατος μπορούν να υποστούν λειτουργική βλάβη.
ΠΗΓΗ: ΑΜΠΕ
