Ο Φερνάντο Ιέρο έχει συνδεθεί άρρηκτα με τη Ρεάλ Μαδρίτης, όμως, λίγο πριν υπογράψει στους «μερένχες», είχε παρουσιαστεί ως παίκτης της… Ατλέτικο! Ο άλλοτε εμβληματικός αρχηγός της «βασίλισσας», έγινε στις 23 Μαρτίου 55 ετών και το BN Sports «ξετυλίγει το νήμα» αυτής της ιδιαίτερης ιστορίας.
Η Ρεάλ Μαδρίτης και ο Φερνάντο Ιέρο αποτελούν δύο «έννοιες» αλληλένδετες. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Τα 14 χρόνια παρουσίας του στη Μαδρίτη άλλωστε, δεν είναι αμελητέος αριθμός. Τι θα γινόταν, όμως, εάν υπέγραφε το μακρινό 1989, στην έτερη ομάδα της πρωτεύουσας, την Ατλέτικο; Κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει, ωστόσο το συγκεκριμένο σενάριο ήταν αρκετά κοντά στο να πάρει… σάρκα και οστά!
Ο Ισπανός πρώην διεθνής κεντρικός αμυντικός γεννήθηκε στις 23 Μαρτίου του 1968. Από την ημέρα εκείνη έχουν περάσει αισίως 55 ολόκληρα χρόνια. Η επίδρασή του στον ποδοσφαιρικό κόσμο αδιαμφισβήτητη. Η δεινότητα που διέθετε στο σκοράρισμα, δεν αποτελεί συχνό φαινόμενο για τη θέση του κεντρικού αμυντικού. Για φανταστείτε, όμως, να είχε φορέσει τότε τα «ροχιμπλάνκος».
Πριν φτάσουμε στη «μονομαχία» που μας απασχολεί, θα ήταν καλό να τοποθετήσουμε τα γεγονότα σε μία σειρά. Ο Ιέρο ξεκίνησε την καριέρα του στη Βαγιαδολίδ. Στη δεύτερη ομάδα σε πρώτο στάδιο. Παρ’ όλα αυτά, δεν άργησε να πάρει την ευκαιρία του και με την πρώτη. Όταν αυτό έγινε, δεν την άφησε να περάσει ανεκμετάλλευτη. Αντίθετα, έδειξε με το… καλημέρα την ποιότητά του. Η εξαργύρωση των καλών του εμφανίσεων ήταν άμεση.
Στη Βαγιαδολίδ πραγματοποίησε δύο «γεμάτες» σεζόν, καταγράφοντας συνολικά 58 συμμετοχές στο ισπανικό πρωτάθλημα. Σε ηλικία 21 ετών είχε ήδη αποδείξει ότι ήταν πανέτοιμος για το μεγάλο «άλμα» στην καριέρα του. Αυτό θα ερχόταν το καλοκαίρι του 1989, με προορισμό τη Μαδρίτη. Το μόνο που απέμενε να διασαφηνιστεί ήταν η… ομάδα!
Οι πρόεδροι των Ατλέτικο και Ρεάλ, Χεσούς Χιλ και Ραμόν Μεντόθα αντίστοιχα, προσπαθούσαν να έρθουν σε συμφωνία με τη διοίκηση της Βαγιαδολίδ, προκειμένου να εξασφαλίσουν την υπογραφή του Ιέρο. Εκείνος που το κατάφερε τελικά ήταν ο Χιλ. Ή μάλλον καλύτερα, ήταν εκείνος που το κατάφερε… πρώτος!
Ο Χιλ είχε δώσει τα χέρια με τον Μιγκέλ Άνχελ Πέρεθ Εράνθ, τον πρόεδρο της Βαγιαδολίδ και ουσιαστικά απέμεναν πλέον τα διαδικαστικά για την επισημοποίηση της μεταγραφής. Ο παίκτης είχε υπογράψει μάλιστα προσύμφωνο, ενώ είχε επιλέξει και το νούμερό του στο νέο του σύλλογο, που θα ήταν το «6». Είχε πραγματοποιηθεί ακόμα και φωτογράφιση κατά την οποία κρατά τη φανέλα της Ατλέτικο!
Και λοιπόν; Οι άνθρωποι της «βασίλισσας» δεν πτοήθηκαν διόλου. Ο Μεντόθα επέμεινε, συνέχισε τις προσπάθειές του να πείσει τον παίκτη να επιλέξει τη «λευκή» μεριά της Μαδρίτης και αυτές τελικά απέδωσαν «καρπούς». Ο 21χρονος κεντρικός αμυντικός αποφάσισε να μετακομίσει στη Ρεάλ! Μόνο που έπρεπε να μεταπειστεί και ο Πέρεθ Εράνθ, ώστε να προχωρήσει η μεταγραφή.
Αυτό δεν θα αργούσε να συμβεί. Θα γινόταν μόλις λίγες ημέρες αργότερα. Ο Μεντόθα δεν δυσκολεύτηκε να συμφωνήσει με τον πρόεδρο της Βαγιαδολίδ. Χρειάστηκαν απλώς κάποια παραπάνω χρήματα. Το ποσό που δαπανήθηκε «άγγιξε» τις 300.000.000 πεσέτες. Ήταν αρκετό για να… βγάλει από τον Ιέρο τη φανέλα των «ροχιμπλάνκος» και να τον ντύσει στα «λευκά».
Έτσι, απέμενε πια η αποδέσμευση του παίκτη από το προσύμφωνο με την Ατλέτικο. Πράγμα όχι και τόσο απλό φυσικά, αν αναλογιστούμε την αντιπαλότητα μεταξύ των δύο συλλόγων. Η υπόθεση έφτασε μέχρι την ισπανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία, χωρίς να διαφοροποιείται σε κάτι η κατάσταση ως προς τον προορισμό του 21χρονου τότε κεντρικού αμυντικού. Οι δύο «άσπονδοι» εχθροί συμφώνησαν εν τέλει σε έναν συμβιβασμό. Οι «μερένχες» πλήρωσαν στην έτερη ομάδα της πρωτεύουσας 30.000.000 πεσέτες, προκειμένου να λυθεί το ζήτημα και κάπως έτσι ο Φερνάντο Ιέρο αποτελούσε και επισήμως ποδοσφαιριστή της Ρεάλ Μαδρίτης.
Το ενδιαφέρον στοιχείο στο σημείο αυτό, είναι ο τρόπος που ο Χιλ επέλεξε να… επενδύσει τα χρήματα της αποζημίωσης. Τα μετέτρεψε, λοιπόν, σε… ρολόγια, τα οποία είχαν το σήμα της ομάδας στο κέντρο και από πίσω την επιγραφή «δώρο από τον κύριο Ραμόν». Πήρε ένα για κάθε μέλος του συλλόγου! Φημολογείται ότι ο αριθμός τους έφτασε περίπου στα 50.000 κομμάτια.
Η συγκεκριμένη υπόθεση αποτελεί ίσως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα «what if» στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο Ιέρο, όμως, σίγουρα δεν μετανιώνει για την επιλογή του. Τα 16 τρόπαια που κατέκτησε κατά τη 14χρονη παρουσία του στη Ρέαλ, μπορούν να το επιβεβαιώσουν…
Πηγή: bnsports.gr
