Δυστυχώς, υπάρχουν αυτές οι στιγμές. «Θεέ μου, τι μαλακία έκανα;». Θέλεις να ανοίξει η γη να σε καταπιεί. Μακάρι να μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω. Καταφέρνεις να το ξεχάσεις για λίγο, όμως μάταια, έρχονται οι φίλοι να σου θυμίσουν ότι γελάει ο κόσμος μαζί σου.
Ευτυχώς, μπορείς να νιώσεις καλά. Είσαι ασήμαντος, ένα τίποτα, ένα ξυπόλυτο μηδενικό μπροστά στους κορυφαίους fans του κόσμου. Προφανώς, τους Ισπανούς. Όχι για το πάθος που βγάζουν, καμία σχέση. Άλλωστε, για να μπορέσεις να βοηθήσεις την ομάδα σου, πρέπει πρώτα να καταφέρεις να βρεθείς στις κερκίδες του γηπέδου. Και αυτό δεν είναι τόσο εύκολο όσο νομίζεις.
Δεν έχουν περάσει οι μέρες, οι πανηγυρισμοί καλά κρατούν. Η Σεβίλλη σήκωσε το 7ο Europa League κόντρα στην Ρόμα του Μουρίνιο, έκανε το 7×7 στους τελικούς, είναι η Βασίλισσα της διοργάνωσης και πολλά άλλα. Οι Ανδαλουσιάνοι το έκαναν αυτό έχοντας για 12ο παίκτη τον διαιτητή που δεν έδωσε μαρς-πέναλτι για χέρι στους Ιταλούς και ακόμα και αν διαφωνείς με αυτό, ένα πράγμα είναι σίγουρο: 12ος παίκτης δεν ήταν ο κόσμος τους.
Εντάξει, η Σεβίλλη είχε φίλους της στο πλευρό της, όμως όχι όλους όσους ξεκίνησαν για να τη στηρίξουν στον τελικό. Γιατί πολύ απλά 300 από αυτούς υπέπεσαν στην κλασική πλέον γκάφα. Μπέρδεψαν την Βουδαπέστη με το Βουκουρέστι και αντί να μεταβούν στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας, πήγαν σε εκείνη της Ρουμανίας. Όχι πολλά, 640 χιλιόμετρα μακριά.
Η ομάδα σου να έχει γράψει ιστορία, να το έχει σηκώσει και να μην μπορείς να το χαρείς. Γιατί εσύ έχεις γράψει ιστορία με μια από τις μεγαλύτερες μαλακίες όλων των εποχών. Στα αγγλικά τα ονόματα των πόλεων μοιάζουν [Budapest, Bucharest], όπως και η προφορά μοιάζει, όμως εντάξει, δεν είναι και πυρηνική φυσική.
Το ίδιο πράγμα, απλά με τους προορισμούς αντίθετα, είχαν πάθει το 2012 οι fans της Αθλέτικ Μπιλμπάο. Τότε, στον «εμφύλιο» τελικό του Europa League με την Ατλέτικο Μαδρίτης, 400 Βάσκοι πήγαν στην Βουδαπέστη αντί για το Βουκουρέστι και μπορεί η ομάδα τους να έφαγε τρίμπαλο από την παρέα του Φαλκάο, όμως αυτοί σήκωσαν το Κύπελλο βλακείας.
Πιθανότατα δεν είναι σύμπτωση ότι οι δύο μεγαλύτερες αποτυχημένες μετακινήσεις οπαδών ανήκουν σε Ισπανούς, όμως για να νιώσουν κι εκείνοι καλά, αν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, αναφέρουμε ότι έχουν υπάρξει και άλλες τέτοιες γκάφες.
Τον Ιούνιο του 2021, έξι οπαδοί της Εθνικής Γαλλίας ήθελαν να δουν την ομάδα τους, τότε παγκόσμια πρωταθλήτρια, κόντρα στην Ουγγαρία. Είχαν τα εισιτήριά τους, ήταν κομπλέ, απλά αντί να πάνε στην Βουδαπέστη, αφίχθησαν στο Βουκουρέστι.
Εκεί, ακολούθησαν ένα group άλλων οπαδών, ελπίζοντας ότι θα βρεθούν στο γήπεδο. Τελικά οι άλλοι ήταν Ουκρανοί και περιμέναν να περάσουν οι μέρες για να δουν τη δική τους Εθνική στα ματς με τις Βόρεια Μακεδονία και Αυστρία.
«Δεν ξέρουμε ούτε ουγγρικά, ούτε ρωσικά, ούτε ουκρανικά. Ήταν απλά ξένοι για εμάς» ήταν η δικαιολογία – σοκ.
Λίγο νωρίτερα, το 2019 στην απολαυστική πραγματικά αυτή λίστα, είχαν μπει και δύο οπαδοί της Λίβερπουλ. Τα lads, ήθελαν να δουν την ομάδα τους στο Champions League, ο σωστός προορισμός ήταν το Γκενκ, όμως εκείνοι έφτασαν στην Γάνδη. [Genk – Gent].
So close, θα μπορούσαν να πουν και από εμάς εδώ, ένα credit το έχουν. Γιατί, βασικά, πέτυχαν τη χώρα, πήγαν στο Βέλγιο. Το ένα μέρος της αποστολής το έφεραν εις πέρας δηλαδή, ενώ σε σχέση με τους άλλους, είναι καλύτεροι για έναν ακόμα λόγο, δεν έχασαν κάποιον τελικό.
Όπως εύκολα μπορεί να παρατηρήσει κανείς, οι περιπτώσεις που οι οπαδοί μπερδεύουν τις δύο πόλεις, αυξάνονται και πληθύνονται. Εντάξει, σίγουρα δεν θα τα πήγαιναν καλά με τις ξένες γλώσσες, όμως και στις δύο μεγάλες μετακινήσεις πραγματικά προκαλεί απορία το πως δεν βρέθηκε ένας να παρατηρήσει κάτι και να λυτρώσει και τους υπόλοιπους ή πως κάποιος υπάλληλος στο αεροδρόμιο δεν αναρωτήθηκε «γιατί πάτε εκεί, αφού…».
Ψιλά γράμματα θα πείτε, μάταια ερωτήματα. Στην τελική, σημασία έχει το ταξίδι, όχι ο προορισμός…
Πηγή: menshouse.gr
