Η Νάπολι είναι η νέα πρωταθλήτρια Ιταλίας και αυτό το οφείλει σε μεγάλο ποσοστό στον αρχιτέκτονα αυτής της ομάδας, τον Λουτσιάνο Σπαλέτι. Τον 64χρονο Τοσκανό ο οποίος δημιούργησε όλες εκείνες τις συνθήκες για να φέρει ξανά την χαρά στον ιταλικό Νότο, μια χαρά που είχαν να δούνε από τον Ντιέγκο Μαραντόνα.
Η Νάπολι ήθελε μόλις ένα βαθμό κόντρα στην Ουντινέζε ώστε να πανηγυρίσει το Scudetto και να βάλει τέλος σε μια προσμονή 33 ετών από την εποχή του Ντιέγκο Μαραντόνα. Οι σκηνές που θα ζήσει ο ιταλικός Νότος δεν θα μοιάζουν με τίποτα που να έχει δει όχι μόνο το ιταλικό ποδόσφαιρο, αλλά ολόκληρη η Ευρώπη. Μια αναμονή που την περιμένουν πως και πως οι Ναπολιτάνοι. Μια σχέση ζωής μεταξύ μιας πόλης και μιας ομάδας. Και αυτό είναι που το κάνει ξεχωριστό. Ένας τίτλος που ανήκει σε όλους. Στην πόλη, στον κόσμο, στον Οσιμεν, στον Κβαραχτσέλια, αλλά κυρίως σε έναν άνθρωπο δεν έχει καμία σχέση με τη Νάπολη, τον Τοσκανό Λουτσιάνο Σπαλέτι.
Ο 64χρονος Φλωρεντίνος (μικρός ήταν ball boy στην αγαπημένη του Φιορεντίνα) αποφάσισε το καλοκαίρι του 2021 να αφήσει το κτήμα του στην Τοσκάνη, να αρνηθεί την Φιορεντίνα ψάχνοντας για ένα πρότζεκτ που θα μπορούσε να του δώσει την δυνατότητα να επιστρέψει ξανά στο προσκήνιο μετά το επεισοδιακό του διαζύγιο με την Ίντερ. Και αφού δεν πείστηκε από τον Ρόκο Κομίσο για να έρθει στο «Αρτέμιο Φράνκι» είπε το ναι στον Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις έχοντας στην άκρη του μυαλού του και την εκδίκηση. Την εκδίκηση από όλους, από την Ίντερ, από τον Τύπο που ουσιαστικά τον είχε τελειωμένο, αλλά και από το ίδιο το ποδόσφαιρο.
Αν δει κανείς την καριέρα του Σπαλέτι θα καταλάβει πως μπορεί οι τίτλοι του να μην ήταν σαν του Γκουαρντιόλα και του Μουρίνιο, αλλά έκανε μια σπουδαία πορεία τόσο στην Ρόμα (κατέκτησε δύο Κύπελλα μαζί της) παρότι σημαδεύτηκε από την κόντρα του με τον Τότι δεχόμενος όλο το ανάθεμα πάνω του. Ακόμα και τα δύο πρωταθλήματα στην Ρωσία με την Ζενίτ δεν ήταν αρκετά για να πείσουν πως ο Λουτσιάνο Σπαλέτι είναι ένας σπουδαίος τεχνικός.
Όταν ανέλαβε τους «παρτενοπέι» ο ίδιος γνώριζε πως μπροστά του είχε μια σπουδαία ευκαιρία για να βάλει ξανά τη Νάπολι στον σωστό δρόμο και να μπει σφήνα ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες της χώρας. Και η αλήθεια είναι πως τα πρώτα δείγματα για το τι θα ακολουθούσε είχαν έρθει από την περσινή χρονιά. Η ομάδα κατάφερε να μπει στην πρώτη τετράδα, να διεκδικήσει μέχρι ενός σημείου του πρωτάθλημα, αλλά κυρίως να παίξει ποδόσφαιρο αξιώσεων. Κυρίως όμως έδειξε πως δεν χρειάζεται να έχεις κατακτήσει άπειρους τίτλους για να δημιουργήσεις μια ομάδα που θα τα σαρώνει όλα.
Άλλωστε, η Νάπολι αυτό το δοκίμασε στο παρελθόν και το αποτέλεσμα μόνο καλό δεν ήταν. Ποιος δεν θυμάται το πέρασμα του Κάρλο Αντσελότι από την ομάδα, του καλύτερου προπονητή που έχει βγάλει ποτέ η Ιταλία κι έχει κατακτήσει τα πάντα. Ο Αντσελότι όμως απέτυχε, όπως απέτυχαν και όλοι αυτοί οι προπονητές που προσπάθησαν να πάνε τη Νάπολι στην κορυφή. Στην κορυφή με την οποία ο μόνος που φλέρταρε έντονα ήταν ένας άλλος προπονητής ο οποίος επίσης δεν έχει στο παλμαρέ του τους άπειρους τίτλους, ο Μαουρίτσιο Σάρι.
Άρα ποιο είναι το μυστικό του Σπαλέτι; Η παρουσία ενός προπονητή με ένα συγκεκριμένο πλάνο, το οποίο όλος ο οργανισμός είναι αποφασισμένο να το υπηρετήσει. Και αν το υπηρετήσει θα του φέρει και το ανάλογο αποτέλεσμα. Η Νάπολι είναι μια ομάδα που στην συνείδηση όλων έχει μείνει για την εποχή του Ντιέγκο Μαραντόνα, για το πως ένας ποδοσφαιριστής ήρθε και άλλαξε την μοίρα μιας ολόκληρης ομάδας και μιας ολόκληρης πόλης. Κάτι που γίνεται μια φορά στα 100 χρόνια. Κι επειδή Μαραντόνα δεν ξαναβγαίνει αυτό που έκανε η Νάπολι ήταν να εμπιστευτεί έναν τεχνικό και τις μεθόδους του η οποία θα έφερνε τις επιτυχίες μέσω της σκληρής δουλειάς και του πλάνου και όχι λόγω του παρελθόντος και της τροπαιοθήκης του κάθε προπονητή.
Και η Νάπολι το κατάλαβε καλά. Για κάθε Αντσελότι η Μπενίτεθ που κουβαλούσαν ένα βαρύ όνομα, υπάρχει ο Λουτσιάνο Σπαλέτι ο οποίος βάζει την ποιότητα της δουλειάς του πάνω από τη λάμψη στο βιογραφικό του. Για πολλούς ο 64χρονος τεχνικός δεν είναι ένας απλός προπονητής ποδοσφαίρου. Είναι μια φιλοσοφική σχολή, ένα μοντέλο συμπεριφοράς που προσαρμόζεται στα πιο διαφορετικά πλαίσια: στοργή, δουλειά, μελέτη. Ο Σπαλέτι είναι ένας πνευματικός δάσκαλος, ένας φιλόσοφος του ποδοσφαίρου, στη σωματική, διανοητική και συναισθηματική προσπάθεια που διατηρεί ένα ξεκάθαρο όραμα της ζωής με το οποίο συχνά παλεύει: βάσανα και χαρά, ζενίθ και ναδίρ, νίκη και ήττα.
Luciano Spalletti’s brother Marcello died four years ago. Here’s the scudetto coach cracking up while dedicating this title to Marcello pic.twitter.com/O35t2TVQ1v
— Siavoush Fallahi (@SiavoushF) May 4, 2023
Ένας άνθρωπος που είχε κερδίσει ένα μεγάλο μέρος της πόλης όταν στην παρουσίαση του αναφερόμενος στη Νάπολη είχε πει: «Η πόλη όπου το ποδόσφαιρο και τα θαύματα είναι το ίδιο πράγμα». Ένας άνθρωπος που δεν το έβαλε κάτω όταν στο τέλος της περασμένης σεζόν οι οργανωμένοι του ζητούσαν να αποχωρήσει επειδή δεν πήρε το πρωτάθλημα μαζί με το κλεμμένο του Fiat Panta. Ένας άνθρωπος που κατάφερε να διαχειριστεί τέλεια και την τελευταία πρόκληση που έπρεπε να αντιμετωπίσει. Τον έλεγχο μιας αδιαχείριστης ευφορίας λόγω της φετινής πορείας των «παρτενοπέι». Ακόμα και ο τρόπος που αντιμετώπισε την ισοπαλία με την Σαλερνιτάνα που ανέβαλε προσωρινά την στέψη, έδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το πω αντιλαμβάνεται το ποδοσφαίρου και τη σχέση του με τους οπαδούς. «Είμαστε αυτοί που κάνουμε πραγματικότητα τα όνειρα των οπαδών μας», κατανοώντας την βαθιά αγάπη των Ναπολιτάνων για την ομάδα.
Και σε έναν κόσμο που τα πάντα είναι εφήμερα, από τη γλώσσα μέχρι τις ανθρώπινες σχέσεις, από τον πολιτισμό μέχρι τα συναισθήματα, ο Λουτσιάνο Σπαλέτι είναι εκείνη η ξεχωριστή προσωπικότητα που μας δείχνει έναν άλλον τρόπο επιτυχίας.
Πηγή: bnsports.gr
