Η επιτυχία της Βραζιλίας του 1962 κρύβει αρκετές και… πλούσιες ιστορίες από πίσω της και ο Αϊμόρε Μορέιρα ήταν ο πρωταγωνιστής σε αυτές. Είτε για καλό, είτε για… κακό τρόπο.
Η Βραζιλία φημίζεται για το ποδοσφαιρικό της ταπεραμέντο και την ιστορία που έχει αφήσει το άθλημα. Δεν είναι μόνο οι διακρίσεις αλλά και τα πρόσωπα που έχει προσφέρει απλόχερα στα μάτια των εκατομμύρια οπαδών μέσα στα χρόνια. Μία από τις μεγάλες στιγμές της χώρας είναι το Μουντιάλ του 1962 στα γήπεδα της Χιλής.
Στο «τιμόνι» της χώρας κάθεται ο Αϊμόρε Μορέιρα, ο οποίος σαν σήμερα (26/7), το 1998 φεύγει από την ζωή σε ηλικία 86 ετών. Ο μετέπειτα προπονητής του Παναθηναϊκού (που ανακοινώθηκε επίσης σαν σήμερα), γράφει ιστορία με τη «σελεσάο» παρόλο που οι ποδοσφαιριστές της εποχής είχαν πάντα ένα «αλλά» δίπλα από τις επευφημίες προς τον Βραζιλιάνο κόουτς και το BN Sports θυμάται τι έγινε σε εκείνο το Μουντιάλ.
Τα ιερά «τέρατα» του 1958 που χρειαζόντουσαν νέες ιδέες…
Η Βραζιλία έγινε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ του 1958. Άπαντες περίμεναν τα χρόνια να περάσουν για να απολαύσουν την «σελεσάο» στα γήπεδα της Χιλής έπειτα από μία τετραετία. Ωστόσο, μέσα σε αυτά τα χρόνια έγιναν ριζικές αλλαγές. Για την ακρίβεια, όλα άλλαξαν εκτός από την… ομάδα, η οποία παρέμενε «συνταγή που κερδίζει δεν αλλάζει».
Στον πάγκο, όμως, ο Φέολα έπρεπε να απομακρυνθεί λόγω των σοβαρών προβλημάτων υγείας και να επιστρέψει έπειτα από σχεδόν μία δεκαετία, ο Αϊμόρε Μορέιρα, ο οποίος ήταν προπονητής της Παλμέιρας μέχρι τότε. Μπορεί το έργο του να φαινόταν εύκολο αφού θα είχε την ίδια ομάδα με αυτή του 1958, όμως υπήρχε μία σοβαρή λεπτομέρεια.
Οι ηλικίες δεν ήταν ίδιες. Ο μέσος όρος είχε ανέβει απότομα, οπότε έπρεπε ο Μορέιρα να βρει ένα νέο στυλ παιχνιδιού για να αποδώσει η ομάδα. Ειδικά μετά τον τραυματισμό του Πελέ στην δεύτερη αγωνιστική των ομίλων. Έτσι, από το 4-2-4, οι Βραζιλιάνοι γύρισαν στο 4-3-3, με την τρομερή ευκολία στην προσαρμογή του Ζαγκάλο.
Το σκηνικό με τον Μάουρο που αφαίρεσε την… πυγμή από τον Μορέιρα!
Ο Ιλντεράλντο Μπελίνι ήταν το βασικό στόπερ και ο ηγέτης της Βραζιλίας στο Μουντιάλ του 1958 αλλά και ο πρώτος που καθιέρωσε το να σηκώνουν οι αρχηγοί τα τρόπαιο των ομάδων. Ο έμπειρος στόπερ είχε αφήσει στον πάγκο των νεαρό Μάουρο Ράμος, ο οποίος έψαχνε απεγνωσμένα την ευκαιρία που θα τον καθιέρωνε βασικό.
Ο τραυματισμός του έμπειρου στόπερ, έφερε τον Βραζιλιάνο στην βασική εντεκάδα για όλα τα φιλικά πριν το Μουντιάλ. Τελικά, λίγες πριν την διεξαγωγή του, ο Μορέιρα είπε στον Ράμος πως ο Μπενίλι θα αρχίσει βασικός και εκείνος θα μείνει για ακόμα μία φορά στον πάγκο. Κανείς δεν περίμενε την απάντηση του νεαρού αμυντικού.
«Έκανα υπομονή, δεν παραπονέθηκα το 1958 που ήμουν στον πάγκο και έπαιξα σε όλα τα φιλικά. Τώρα, όμως, είμαι η βασική επιλογή και αυτό δεν αλλάζει». Η στάση του Μορέιρα είχε αλλάξει τελείως. «Εντάξει τότε, απλά ήθελα να σε τσεκάρω ψυχολογικά». Είναι η στιγμή που όλη η ομάδα καταλαβαίνει πως ο Βραζιλιάνος κόουτς δεν μπορεί να επιβληθεί σε άποψη. Τουλάχιστον όχι στο 100%.
Τα αντανακλαστικά του Μορέιρα που τον πρόσθεσαν στην… ιστορία!
Εκεί όμως, που άπαντες παραδέχθηκαν την ποιότητα του Αϊμόρε Μορέιρα ήταν την στιγμή που ο Πελέ τέθηκε νοκ-άουτ. Ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της Βραζιλίας δεν θα μπορούσε να βοηθήσει την ομάδα μετά την 2η αγωνιστική και ο έμπειρος τεχνικός έπρεπε να βρει το αντίδοτο σε αυτό το τεράστιο πρόβλημα. Ο άνθρωπος που θα έμπαινε στα παπούτσια του «μαύρου διαμαντιού» ήταν ο Αμαρίλντο που μόλις είχε πατήσει τα 22 του χρόνια.
Ο νεαρός άσος δικαίωσε αμέσως τον προπονητή του, ωστόσο δεν ήταν αυτός που ανέλαβε τις ευθύνες του Πελέ. Συγκεκριμένα, στο 4-3-3, ο Μορέιρα τις έδωσε στον Γκαρίντσα και ο Αμαρίλντο είχε διαφορετικό ρόλο, με αποτέλεσμα να ξεχωρίσει αμέσως με την παρουσία του. Η «σελεσάο» πρωταγωνίστησε και έφτασε μέχρι την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, με τον Μορέιρα να πιστώνεται την επιτυχία.
Ο ανυπάκουος Ζαγκάλο και η ουσία της κατάκτησης!
Ένα από τα αστέρια της ομάδας εκείνη την εποχή ήταν ο Ζαγκάλο. Ο Βραζιλιάνος άσος συνήθιζε να μην διατηρεί τη θέση και να γυρνάει πίσω στην άμυνα για να βοηθήσει. Ο έμπειρος άσος δεν τον άκουγε και ιδιαίτερα και συχνά άφηνε τη θέση του και γυρνούσε πίσω από το κέντρο για να καλύψει. Η φράση του Μορέιρα «μην πηγαίνεις πίσω από το κέντρο» ήταν παραπάνω από συχνή στις προπονήσεις.
Ο Ζαγκάλο έδειχνε πως τον άκουγε αλλά στους αγώνες έκανε το δικό του. Ο ίδιος είχε παραδεχθεί πως δεν έχει να κάνει με τον σεβασμό στον προπονητή αλλά έτσι είχε μάθει να παίζει. Ωστόσο, η κίνησή του να καλύπτει τον 37χρονο μπακ, Νίλντον Σάντος ήταν επί μονίμου βάσεως. Ουσιαστικά είχε διπλή λειτουργία στο παιχνίδι του, κάτι που δεν άρεσε στον Ζαγκάλο όμως μετά την 3η αγωνιστική, επέλεξε απλά να του πει «οκ» και να κάνει αυτό που θέλει.
Το αποτέλεσμα, ήταν ο Ζαγκάλο να βοηθάει στα μέγιστα σε όλες τις γραμμές και τη Βραζιλία να λαμβάνει πολύ σημαντικές βοήθειες τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά.
Η ανατριχιαστική φράση του Δομάζου: «Ή ο Μορέιρα ή εγώ»…
Το καλοκαίρι του 1975, ο Παναθηναϊκός κάνει τη μεγάλη κίνηση και φέρνει τον Αϊμόρε Μορέιρα για να κάτσει στο πάγκο του. Παρά τις εξαιρετικές περγαμηνές που συνόδευαν τον Βραζιλιάνο κόουτς, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν και τόσο καλά. Συγκεκριμένα, ήταν… καταστροφικά για την ομάδα που τέσσερα χρόνια πριν ήταν στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Ο Βραζιλιάνος προπονητής είχε έρθει αρκετές φορές σε κόντρα με τα μεγάλα ονόματα της εποχής, όμως ο Δομάζος, ο Αντωνιάδης ή ο Ελευθεράκης. Ο πρώτος μάλιστα, είχε πει την επική φράση «Ή ο Μορέιρα ή εγώ» στους ανθρώπους του Παναθηναϊκού, δείχνοντας το μέγεθος του προβλήματος. Βέβαια, η επαλήθευση ήρθε με την κατάκτηση της 4ης θέσης του πρωταθλήματος αλλά και το κάκιστο ποδόσφαιρο που απέδιδε το «τριφύλλι». Φυσικά ο Μορέιρα έφυγε κακήν κακώς στις 7 Νοεμβρίου του 1976.
Αξιοσημείωτο, ωστόσο, είναι πως ο Βραζιλιάνος τεχνικός προσλήφθηκε από τον Παναθηναϊκό την ίδια μέρα που άφησε την τελευταία του πνοή. Στις 26 Ιουλίου του 1998.
Πηγή: bnsports.gr
