18 Νοεμβρίου 1963: 59 χρόνια πριν, ήρθε στη ζωή ένας από τους μεγαλύτερους γκολκίπερ όλων των εποχών…
Λίγα χρόνια νωρίτερα, ένας Πολωνός πατέρας εν ονόματι Άντονι «Τόλεκ» Σμαίχελ, πιανίστας και μουσικός της τζαζ, αναγκάστηκε να γίνει… κατάσκοπος ώστε να βρεθεί στο «Gladsaxe» της Δανίας και στο πλευρό της αγαπημένης του Ίνγκερ για να μεγαλώσουν μαζί τις τρεις τους κόρες και τον μονάκριβο γιο τους Πέτερ…
Ο θρύλος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της Εθνικής Δανίας και ένας από τους καλύτερους πορτιέρε που είδε ποτέ ο «πλανήτης ποδόσφαιρο», κλείνει σήμερα τα 59 του χρόνια. Ο λόγος φυσικά για τον Πέτερ Σμάιχελ, ο οποίος έχοντας ολοκληρώσει μια μυθική καριέρα σε Γκλαντσάξε-Χίροου (1981-1984), Χβιντόβρε (1984-1987), Μπρόντμπι (1987-1991), Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1991-1999), Σπόρτινγκ Λισαβόνας (1999-2001), Άστον Βίλα (2001-2002) και Μάντσεστερ Σίτι (2002-2003), πλέον αποτελεί σχολιαστή της Αγγλικής τηλεόρασης.
Στιγμές «ορόσημα» για τον Σμάιχελ, η κατάκτηση του EURO 1992 με τη χωρα του τη Δανία, σε μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του ποδοσφαίρου που έφερε την ανάδειξή του σε κορυφαίο τερματοφύλακα του κόσμου, τόσο εκείνη όσο και την επόμενη χρονιά (1993), αλλά και η κατάκτηση του Champions League ως αρχηγός των «Κόκκινων Διαβόλων» το 1999. Γενικότερα ο Δανός γκολκίπερ συνέδεσε το όνομά του με τους «Μπέμπηδες» ως ένας από τους καλύτερους γκολκίπερ της ιστορίας τους, ενώ στα αξιοσημείωτα της σπουδαίας καριέρας του είναι και τα 11 γκολ που πέτυχε, πράγμα σπάνιο για τερματοφύλακα.
Lots of you said the @ChampionsLeague final in 99. Don’t think I can argue against this. The most dramatic game I’ve ever played and the game to secure the treble. What a night this was! #TopFive pic.twitter.com/HhEA9mxDm3
— Peter Schmeichel (@Pschmeichel1) April 7, 2020
Σήμερα ο Πέτερ «καμαρώνει» τον γιο του, Κάσπερ Σμάιχελ να έχει ακολουθήσει τα… χνάρια του και να υπερασπίζεται με μεγάλη επιτυχία τα δίχτυα της Λέστερ αλλά και της Εθνικής Δανίας. Ο ίδιος όμως, διόλου ακολούθησε τα χνάρια του δικού του πατέρα, Άντονι «Τόλεκ» Σμαίχελ, ο οποίος υπήρξε «τζαζίστας» της δεκαετίας του 50’, παίζοντας πιάνο σε μπαρ και θέατρα της Βαρσοβίας για να βγάλει τα προς το ζην, με την ιστορία του να παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον!
Ο Άντονι Σμάιχελ ήταν από την Πολωνία και έζησε σαν έφηβος τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος μάλιστα του στέρησε τον πατέρα του Μπόλεσλαβ, που σκοτώθηκε από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια της εισβολής στην Πολωνία. Στη συνέχεια και αμέσως μετά την απελευθέρωση έχασε τα ίχνη και της μητέρα του αλλά ο ίδιος κατάφερε στη συνέχεια να ορθοποδήσει και να ακολουθήσει την κλίση που είχε στις τέχνες και συγκεκριμένα στη μουσική. Έτσι έγινε πιανίστας και ασχολήθηκε με την τζαζ μουσική, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του ’60 συμμετείχε στο δικό του τζαζ συγκρότημα.
Εκείνη την περίοδο βρέθηκε στο Σόποτ, παραθαλάσσιο θέρετρο κοντά στο λιμάνι του Γκντανσκ στα βόρεια της Πολωνίας, όπου εκεί έμελλε να γνωρίσει τον έρωτα της ζωής του, την Δανή νοσοκόμα Ίνγκερ η οποία δούλευε ως νοσοκόμα, κάνοντας ταξίδια με τα καράβια του Ερυθρού Σταύρου. Οι δύο νέεοι συναντήθηκαν έξω από ένα θέατρο της μικρής πόλης, όπου η κοπέλα έψαχνε να αγοράσει εισιτήριο για την πράσταση και ο Άντονι έχοντας δύο στην κατοχή του της πρότεινε να την παρακολουθήσουν μαζί. Αυτό ήταν… Αμέσως ερωτεύτηκαν, και παρά τις πολιτικές και κοινωνικές δυσκολίες της εποχής, κατάφεραν να παντρευτούν ώστε να μπορεί η Ίνγκερ, όποτε έπιανε εκεί λιμάνι στην Πολωνία, να ανανεώνει τη βίζα παραμονής της και να μένουν για αρκετο καιρό μαζί.
Έφτασε όμως η στιγμή που η νεαρή κοπέλα από τη Δανία έμεινε έγκυος στο παιδί του Πολωνού συντρόφου της και αυτό θα την ανάγκαζε να σταματήσει τα ταξίδια μένοντας οριστικά στην πατρίδα της για να γεννήσει την 1η της κόρη (και αδερφή του Πέτερ Σμάιχελ). Το κομμουνιστικό καθεστώς της Πολωνίας όμως, καθιστούσε σχεδόν αδύνατο για τον Άντονι να φύγει από τη χώρα και να μετακομίσει στη «Δύση», στο πλευρό της γυναίκας του, αν και ο ίδιος έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να το πετύχει. Τελικά όμως τα κατάφερε, με το κράτος να του δίνει εξαίρεση και άδεια εξόδου από τη χώρα με έναν όρο: έπρεπε να γίνει κατάσκοπος!
Ο ίδιος δεν ήθελε με τίποτα να δεχτεί, όντας παντελώς άσχετος από τα πολιτικά παιχνίδια της ψυχροπολεμικής περιόδου και με μοναδικό εφόδιο τη μουσική του. Όμως η αγάπη του για την Ίνγκερ και η ανάγκη του να βρεθεί κοντά στο παιδί του τον έκαναν να δεχτεί. Έτσι βρέθηκε στη Δανία ως κατάσκοπος και μάλιστα τα πήγε τόσο καλά στον συγκεκριμένο ρόλο, που στην πορεία της… καριέρας του κατάφερε να λειτουργήσει σε «διπλό ταμπλό», προσφέροντας τις υπηρεσίες του στην χώρα που τον φιλοξενούσε και όπου τα παιδιά του γεννήθηκαν και στη συνέχεια έγιναν Δανοί πολίτες.
Μετά την μεγάλη του κόρη, Κατρίν ήρθε ο… Πέτερ, στον οποίο ο Άντονι έδωσε ως μεσαίο όνομα αυτό του δικού του πατέρα (Μπόλεσλαβ), τον οποίο έχασε πολύ νωρίς… Ο Άντονι συνέχισε τη δουλειά του ως… διπλός πράκτορας και κατάσκοπος μέχρι και το 1970, όπου ο Πέτερ ήταν πια 7 χρονών, ενώ την αλήθεια για τον τρόπο που ο ίδιος κατάφερε να μεταναστεύσει στη Δανία, την αποκάλυψε στα παιδιά του πολύ αργότερα…
Πηγή: bnsports.gr
