Το όνομα Βιτσέντσο Παπαρέλι έχει στιγματίσει τα ντέρμπι της Ρώμης και το ιταλικό ποδόσφαιρο, με την ιστορία του θανάτου του στο Ολίμπικο να… σφίγγει στομάχια.
Κυριακή, 28 Οκτωβρίου 1979. Στη συννεφιασμένη Ρώμη, οι προβλέψεις κάνουν λόγο για βροχή. Δύο αδέρφια συζητάνε για το γεγονός της ημέρας στη Serie A: Ρόμα – Λάτσιο. Ο Αντζελο, είναι οπαδός των τζαλορόσι. Ο Βιτσέντσο, είναι οπαδός της Λάτσιο. Ο ρομανίστα αποφεύγει να πάει στα ντέρμπι υπό τον φόβο επεισοδίων. Ο λατσιάλε, όμως, δεν έχει τέτοιες ανησυχίες.
Αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο ως γιορτή και ζητάει από τον αδερφό του το διαρκείας του. Το παίρνει, πείθει τη σύζυγό του να τον ακολουθήσει και πάει στο Oλίμπικο. Εκεί, καταφέρνει να μπει στην Curva Nord και περιμένει την έναρξη. Δεν μπορούσε να φανταστεί φυσικά, όπως και κανείς άλλος, ότι ήταν οι τελευταίες στιγμές της ζωής του.
Στς 13:30, ενώ έτρωγε ένα σάντουιτς και συζητούσε με τη σύζυγο του, Γουάντα, περιμένοντας την έναρξη, αντιλαμβάνεται ότι επικρατεί ένταση. Ενα πανό των οπαδών της Λάτσιο εξοργίζει αυτούς της Ρόμα, οι οποίοι αντιδρούν. Αλλά αντιδρούν με λάθος τρόπο. Από την Curva Sud εκτοξεύουν τρεις ναυτικές φωτοβολίδες. Οι δύο φεύγουν εκτός Ολίμπικο αλλά η τρίτη καρφώνεται στο αριστερό μάτι ενός οπαδού στο απέναντι πέταλο.
«Σε παρακαλώ μην πεθάνεις, έχουμε δύο παιδιά»
Ο 33χρονος Βιτσέντσο Παπαρέλι πέφτει στο έδαφος και επικρατεί πανικός. Οι λατσιάλι απομακρύνονται από κοντά του ενώ η σύζυγός του προσπαθεί να τον σώσει. Προσπαθεί να βγάλει τη φωτοβολίδα από το μάτι του. Αμέσως σπεύδουν στο σημείο γιατροί ενώ ασθενοφόρο που βρίσκεται στο Ολίμπικο τον μεταφέρει στο νοσοκομείο Santo Spirito. «Μην πεθάνεις Βιτσέντσο. Σε παρακαλώ μην πεθάνεις. Εχουμε δύο παιδιά», του λέει συνεχώς η σύζυγός του, κρατώντας του το χέρι. Αυτός, όμως, δεν θα την ακούσει…
Στο νοσοκομείο διαπιστώνεται ο θάνατός του και αμέσως τα ραδιόφωνα παίρνουν φωτιά. Ο κουνιάδος του, ακούγοντας τα νέα, θεωρεί ότι πρόκειται για συνωνυμία. Ο αδερφός του, όμως, καταρρέει. Οπως θα δηλώσει στη συνέχεια, ένιωσε αμέσως ένοχος, επειδή του είχε δώσει το διαρκείας. Και συνέχιζε να νιώθει κάθε μέρα της ζωής του ότι αυτός έφταιγε για ό,τι έγινε.
Την ίδια ώρα, στο Oλίμπικο επικρατεί ο κακός χαμός. Οι έξαλλοι οπαδοί της Λάτσιο απαιτούν να μη γίνει το ματς, ενώ αυτοί της Ρόμα παραμένουν ήρεμοι. Το ντέρμπι, τελικά, θα διεξαχθεί μέσα σε ένα σουρεαλιστικό κλίμα, με τις μισές εξέδρες άδειες. Λίγες μέρες μετά, στην κηδεία του, θα παρευρεθούν χιλιάδες κόσμου. Η Λάτσιο είναι σύσσωμη εκεί, ενώ η Ρόμα στέλνει την Primavera, αφού η πρώτη ομάδα έπαιζε στο κύπελλο.
Τα μέτρα που πήραν οι αρμόδιοι
Ο δήμαρχος της Ρώμης κηρύσσει την 28η Οκτωβρίου ως ημέρα πένθους για την ιταλική πρωτεύουσα ενώ οι Αρχές προχωρούν σε μια σειρά μέτρων. Ο Βιτσέντσο Παπαρέλι ήταν ο δεύτερος άνθρωπος που έχανε τη ζωή του σε ιταλικό γήπεδο. Είχε προηγηθεί, το 1963, ένας οπαδός της Σαλερνιτάνα σε επεισόδια με οπαδούς της Ποτέντσα. Θέλοντας, λοιπόν, να εξαλείψουν τις πιθανότητες να επαναληφθεί κάτι τέτοιο, οι αρμόδιοι ανακοινώνουν τις αποφάσεις τους.
Αυτές έλεγαν ότι απαγορεύονταν πλέον τα κοντάρια των σημαιών. Τα τύμπανα, ακόμη και τα πανό με περιεχόμενο που θα μπορούσε να ανάψει τα αίματα. Ολα αυτά, όμως, δεν ενδιέφεραν καθόλου την οικογένεια του Βιτσέντσο. Ο αδερφός του, Αντζελο, προτείνει τη διεξαγωγή ενός φιλικού Λάτσιο-Ρόμα στο Ολίμπικο με τους παίκτες μπερδεμένους. Μισοί στη μία ομάδα, μισή στην άλλη. Πρόταση που δεν θα γίνει δεκτή όμως.
Οι λατσιάλι γεμίζουν τη Ρώμη με μηνύματα για εκδίκηση, ενώ οι ρομανίστι απαντούν με τα δικά τους. Και το δράμα θα συνεχιστεί, όταν γίνει γνωστό το όνομα του «δολοφόνου», του οπαδού που εκτόξευσε τις φωτοβολίδες από την Curva Sud του Ολίμπικο. Ηταν ένας 18χρονος οπαδός της Ρόμα, ονόματι Τζοβάνι Φιορίλο. Οι Αρχές τον αναζητούν αλλά ο ίδιος εξαφανίζεται. Επί 14 μήνες η αστυνομία τον ψάχνει αλλά το μόνο που βρίσκει είναι… φήμες.
Αλλοι λένε ότι τον είδαν στην Πεσκάρα, άλλοι στη Μπρέσια, άλλοι στο Φροζινόνε να ψάχνει λεφτά για τσιγάρα. Μέχρι και ότι το έσκασε στην Ελβετία, είχε ακουστεί. Το πιο σημαντικό απ’ όλα, όμως, ήταν ότι καθημερινά ακουγόταν η φωνή του. Επί 14 μήνες, ο 18χρονος Τζοβάνι τηλεφωνεί στην οικογένεια του Βιτσέντσο ζητώντας συγγνώμη. Καθημερινά τους λέει ότι δεν ήθελε να σκοτώσει. Οτι ήταν λάθος του. Οτι μετανιώνει για ό,τι έγινε και ότι φοβάται να εμφανιστεί.
Η καταδίκη, η συγχώρεση και ο θάνατος
Τελικά, 14 μήνες μετά την 28η Οκτωβρίου 1979, είναι στα χέρια της αστυνομίας. Κάποια χρόνια μετά, το 1987, θα καταδικαστεί σε φυλάκιση έξι ετών και δέκα μηνών για φόνο εξ αμελείας. Παράλληλα, άλλοι δύο οπαδοί της Ρόμα καταδικάζονται σε φυλάκιση τεσσάρων ετών και έξι μηνών ως συνεργοί. Ως αυτοί που βοήθησαν ώστε να περάσουν στο Olimpico οι φωτοβολίδες και η συσκευή εκτόξευσής τους.
Ο επίλογος θα γραφτεί στις 24 Μαρτίου 1993, όταν ο 32χρονος, πια, Τζοβάνι Φιορίλο φεύγει από τη ζωή. Αλλοι είπαν από υπερβολική δόση ναρκωτικών, άλλοι έκαναν λόγο για ανίατη ασθένεια. Σίγουρα, πάντως, έφυγε πιο ήρεμος αφού ο αδερφός, η σύζυγος και τα δύο παιδιά του Βιτσέντσο Παπαρέλι τον είχαν συγχωρήσει.
Αυτό που παραμένει ασυγχώρητο, είναι το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα, 42 χρόνια μετά, η μνήμη του βεβηλώνεται με διάφορα συνθήματα σε τοίχους της Ρώμης. Η οποία πάντα είναι συννεφιασμένη, ακόμη κι αν έχει ήλιο, όταν έρχεται η 28η Οκτωβρίου…
Πηγή: italians.gr
