Είναι από τις στιγμές που ξέρεις πως αναπόφευκτα θα έρθουν, αλλά δεν μπορείς ποτέ να είσαι κατάλληλα προετοιμασμένος γι’ αυτές. Σαν την απώλεια ενός αγαπημένου σου προσώπου, ένα πράγμα…
Έτσι, όσο κι αν η θητεία του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν θα μπορούσε να μην υποκύψει στον αμείλικτο χρόνο, στις 8 Μαΐου του 2013 έσκασε η «βόμβα»: Ο Σκωτσέζος προπονητής θα έγραφε τον επίλογο της προπονητικής του θητείας στο φινάλε της περιόδου περνώντας σε ρόλο… πίσω από τον πάγκο.
Τέσσερις μέρες μετά, στις 12 Μαΐου 2013, σαν σήμερα πριν οκτώ χρόνια δηλαδή, ο υπ’ αριθμόν 723 αγώνας του στον πάγκο της Γιουνάιτεντ στο «Ολντ Τράφορντ», απέναντι στη Σουόνσι, έμελλε να είναι και το τέλος μιας χρυσής εποχής. Η φιέστα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα και τα δάκρυα δεν ήταν χαράς για έναν ακόμη τίτλο, αλλά συγκίνησης και θλίψης για την αποχώρηση του αναμορφωτή του κλαμπ (αλλά και του Πολ Σκόουλς που θα κρεμούσε τα παπούτσια του).
Ο 71χρονος προπονητής έκανε την εμφάνισή του στο γήπεδο περνώντας από pasillo των δύο ομάδων μέσα σε αποθέωση από το κοινό και τους ήχους του My Way του Φρανκ Σινάτρα σε ένα ανατριχιαστικό σκηνικό, που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη των φίλων της Γιουνάιτεντ και όχι μόνο.
Ο Ρίο Φέρντιναντ δεν θα επέτρεπε στον προπονητή του να αποχωρήσει χωρίς νίκη. Στο 87ο λεπτό διαμόρφωσε το 2-1 κρίνοντας ένα ακόμη ματς στη θητεία του προπονητή του στο τέλος. «Ο Βίντιτς μού έλεγε στα αποδυτήρια ‘ξέρεις τι κατάφερες; Έβαλες το τελευταίο γκολ στην καριέρα του Σερ Άλεξ. Έγραψες ιστορία, φίλε’», εξομολογήθηκε χρόνια μετά ο Άγγλος στόπερ. Ήταν το πρώτο του γκολ μετά από μια πενταετία και φυσικά ο μέντοράς του το πανηγύρισε με σφιγμένες γροθιές στον πάγκο.
Έκλαψε και ο Θεός
Εκεί που δεν έμεινε μάτι… στεγνό, ήταν όταν ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον αποχαιρέτησε από μικροφώνου, σε ένα ασορτί σκηνικό, μέσα στη βροχή. «Πρώτα από όλα, ευχαριστώ τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Όχι μόνο τους διοικούντες, το σταφ, τους παίκτες ή τους φιλάθλους, αλλά όλους εσάς. Ήσασταν η πιο φανταστική εμπειρία της ζωής μου. Είχα την τύχη να προπονήσω μερικούς από τους κορυφαίους παίκτες. Η αποχώρησή μου δεν σημαίνει πως τελειώνει η ζωή μου στην ομάδα. Τώρα απλώς θα απολαμβάνω να βλέπω την ομάδα και δεν θα αγωνιώ δίπλα της. Αν όμως το καλοσκεφτείτε, αυτά τα γκολ στο τέλος, οι ανατροπές, ακόμη και οι ήττες, είναι όλα κομμάτια αυτής της μεγάλης ομάδας. Ήταν μια απίστευτη εμπειρία για όλους μας και σας ευχαριστώ γι’ αυτό», ανέφερε και φρόντισε να στείλει το δικό του μήνυμα για την επόμενη μέρα.
«Θέλω να σας θυμίσω πως είχαμε κι εμείς τις κακές μας στιγμές, αλλά ο σύλλογος, οι συνεργάτες μου, οι παίκτες μου, ήταν στο πλευρό μου. Δουλειά σας είναι να κάνετε το ίδιο και με το νέο προπονητή, είναι πολύ σημαντικό. Εγώ τώρα πηγαίνω σπίτι μου», τόνισε.
Ο Σερ Άλεξ είχε λόγο στην επιλογή του συμπατριώτη του, Ντέιβιντ Μόγες, ως διαδόχου του. Όμως το βάρος της κληρονομιάς αποδείχτηκε ασήκωτο για εκείνον, αλλά και όλους όσους ακολούθησαν. Η Γιουνάιτεντ των 38 τίτλων στα 27 χρόνια θητείας του, ανάμεσά τους 13 πρωταθλήματα και 2 Champions League, έχει κατακτήσει έκτοτε μόνο ένα Κύπελλο, ένα Λιγκ Καπ, ένα Community Shield κι ένα Europa League.
