Ένα και μόνο φωτογραφικό κλικ κατάφερε να δηλητηριάσει τα αποδυτήρια της Ολλανδίας που το καλοκαίρι του 1996 πνίγηκε στην εσωστρέφεια και την διχόνοια που προκάλεσαν οι υπόνοιες περί ρατσιστικής συμπεριφοράς προς τους Σουριναμέζους της ομάδας.
Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτό που κάποιοι δεν θέλουν να δημοσιευτεί. Και ο Γκους Χίντινκ ξεκάθαρα δεν ήθελε να δημοσιευτεί αυτή η φωτογραφία. Ο ατρόμητος παπαράτσο εισέβαλλε στον κήπο του ξενοδοχείου που είχε καταλύσει η αποστολή της Ολλανδίας, την ώρα που η ομάδα έπαιρνε το δείπνο της και βρήκε το κλικ που έψαχνε.
Ο Ολλανδός τεχνικός με τα χέρια του προσπάθησε να του πει «μην τραβάς». Όμως, ο φωτογραφικός φακός είχε πιάσει το θέμα της χρονιάς. Στο πρώτο τραπέζι πίστα, οι παλιοί της ομάδας, ο Μπλιντ, ο Ντε Χούι, ο Μπέργκαμπ, ο Χεσπ, ο Βίτσγκε. Πίσω τους, σε ένα άλλο τραπέζι οι πιο νέοι. Και στο βάθος, σαν απομονωμένοι, όλοι οι Σουριναμέζοι της αποστολής: ο Κλάιφερτ, ο Σέεντορφ, ο Ντάβιντς, ο Ράιζιγκερ, ο Μπογκάρντε, ο Βίντερ, ο Φέλντμαν.
Ο ολλανδικός τύπος ερμήνευσε την φωτογραφία ως ξεκάθαρο ρατσιστικό μήνυμα: «Η ομάδα δεν είναι πλέον πορτοκαλί. Αποτελείται από λευκούς και μαύρους». Τα αποδυτήρια έγιναν άνω-κάτω. Η χώρα έγινε άνω-κάτω. Γιατί ο Χίντινκ να είχε τόσο μεγάλο πρόβλημα να βγει μία τέτοια φωτογραφία, αν όλα ήταν καλά στο εσωτερικό της ομάδας;
Η αλήθεια είναι πως εδώ και πολύ καιρό στα αποδυτήρια των «οράνιε» υπέφωσκε μία τεράστια κόντρα. Λίγο μετά την πρόκριση στην τελική φάση μετά το 2-0 στο μπαράζ με την Ιρλανδία, τέσσερις παίκτες των οράνιε (Ντάβιντς, Κλάιφερτ, Ζέεντορφ, Ράιζιγκερ) πανηγυρίζοντας μπροστά στην κάμερα της ολλανδικής τηλεόρασης φώναζαν την φράση: «Είμαστε καμπάλ». Το γεγονός ότι όλοι ήταν Σουριναμέζοι και μαύροι έκανε πολύ κόσμο να πιστεύει ότι μία ξεχωριστή υπο-ομάδα υπάρχει στο εσωτερικό των Ολλανδών.
Συμπτωματικά, ήταν η ίδια υπό-ομάδα (με την προσθήκη του Ράιζιγκερ) που εξέφραζε ανοιχτά τα παράπονα της προς την διοίκηση του Άγιαξ για τους χαμηλότερους μισθούς που είχαν σε σύγκριση με άλλους παίκτες (αδερφοί Ντε Μπουρ, Λίτμανεν, Φαν ντερ Σάαρ) αφήνοντας υπονοούμενα πως υπάρχουν φυλετικοί λόγοι πίσω από αυτή την ανισότητα.
Το ηφαίστειο ήταν πια ενεργό, το μόνο που έλειπε ήταν η έκρηξη. Στην πρεμιέρα με τη Σκωτία, οι οράνιε ήταν φλύαροι και κόλλησαν στο 0-0, κάτι που οδήγησε τον Χίντινκ να κάνει έξι αλλαγές στην αναμέτρηση με την Ελβετία. Μία εξ’ αυτών ήταν να αφήσει τον Έντγκαρ Ντάβιντς στον πάγκο. Μόλις 26ο λεπτό, χωρίς να υπάρχει κάποιο πρόβλημα τραυματισμού, ο Κλάρενς Ζέεντορφ είδε την πινακίδα με το νούμερο του, γινόταν αλλαγή! Παρά την νίκη με 2-0, το ηφαίστειο είχε εκραγεί.
«Ο Χίντινκ ακούει πολύ τους άλλους και επηρεάζεται. Καλό θα ήταν να μην βάζει τόσο βαθιά την μούρη του μέσα στον κ…ο του Ντάνι Μπλιντ», ήταν τα λόγια του Έντγκαρ Ντάβιντς σε Ελβετούς εκπροσώπους του τύπου που άκουγαν με το στόμα ανοιχτό.
Λίγα μέτρια πιο δίπλα ο Ζέεντορφ ήταν κι αυτός έξαλλος: «Είναι τρομακτικό αυτό που συμβαίνει πίσω από τα παρασκήνια. Πιθανώς να βγήκα επειδή πήρα νωρίς κάρτα, αλλά δεν θα έπρεπε να παίζω σε αυτή τη θέση. Τι δουλειά έχω να παίζω τόσο πίσω. Έπρεπε να μαρκάρω έναν παίκτη που ήταν ένα κεφάλι ψηλότερος από μένα. Είναι γελοίο. Κάναμε τρεις εβδομάδες προετοιμασία για να παίξουμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο και μετά από ένα παιχνίδι κάναμε έξι αλλαγές για να παίξουμε εντελώς διαφορετικά. Είναι γελοίο».
Ο Χίντινγκ αποφάσισε να στείλει τον Ντάβιντς σπίτι του, όμως το κλίμα έγινε ακόμα χειρότερο. Στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων η Αγγλία διέλυσε την Ολλανδία με 4-1 και το τελειωτικό χτύπημα ήρθε στο πρώτο νοκ-άουτ, όταν οι Γάλλοι έστειλαν τους οράνιε σπίτι τους στα πέναλτι, με τον Ζέεντορφ να αστοχεί στην κρίσιμη εκτέλεση.
Αρκετά χρόνια αργότερα ο Γιούρι Μούλντερ έδωσε μία αρκετά πειστική εξήγηση για αυτή την περίφημη φωτογραφία: «Είχαμε ένα γεύμα στον κήπο και ο μάγειρας είχε φτιάξει και παραδοσιακό φαγητό από το Σουρινάμ. Επειδή δεν θέλαμε να φάμε όλοι το ίδιο, οι μαύροι παίκτες που τους αρέσει αυτή η κουζίνα, κάθισαν όλοι μαζί στο ίδιο τραπέζι και τότε εμφανίστηκε ο φωτογράφος, που έβγαλε την επίμαχη φωτογραφία. Ο κόσμος έβγαλε εύκολα συμπεράσματα, όμως δεν υπήρχε κάποιο ρατσιστικό υπόβαθρο. Εγώ, ας πούμε, ήμουν στο ίδιο δωμάτιο με τον Κλάιφερτ και ποτέ δεν ένιωσε ότι υπήρχε κάτι ρατσιστικό».
Πιθανώς να ήταν η αιώνια αυτοκαταστροφική διάθεση των Ολλανδών σε κάθε μεγάλη διοργάνωση. Η λατρεία τους να ανακατεύουν τα πράγματα χωρίς να υπάρχει λόγος. Εξάλλου, σχεδόν ή ίδια Ολλανδία με τον Χίντινκ στον πάγκο και τον Ζέεντορφ, τον Ντάβιντς, τον Ράιζγκερ, τον Κλάιφερτ και όλους τους Σουριναμέζους σε πρωταγωνιστικό ρόλο λίγο έλειψε να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο δύο χρόνια αργότερα…
Πηγή: sdna.gr
