Στην ταινία «Any given Sunday» με τον Αλ Πατσίνο (και την Κάμερον Ντίαζ στα πολύ καλά της), ένας running back της ομάδας των Miami Sharks κρατάει τη μπάλα και ξεκινάει την κούρσα του.
Προχωράει κάποιες γιάρδες μέχρι που αντίπαλος αμυντικός τον ρίχνει στο έδαφος και κάπου εκεί τελειώνει το συγκεκριμένο play.
Στο πέσιμό του όμως, ο αμυντικός χτυπάει με το κεφάλι στο παπούτσι του αντιπάλου του, αυτό με κάποιο τρόπο του… βγάζει το μάτι και το παιγνίδι διακόπτεται λόγω του φρικιαστικού τραυματισμού.
Λάθος. Βγάζουν τον παίχτη-πειρατή εκτός γηπέδου και το παιγνίδι συνεχίζεται κανονικά λες και δεν έχει συμβεί κάτι.
Αυτό είναι το American Football. Ένα άθλημα βίαιο αλλά την ίδια ώρα και τόσο όμορφο. Ένα άθλημα που μπορεί να σε κάνει να κλείσεις τα μάτια σου από τα χτυπήματα αλλά την ίδια ώρα και τόσο εθιστικό.
Αν νομίζαμε ότι στην Κύπρο το ποδόσφαιρο είναι κάτι σαν θρησκεία, στις ΗΠΑ το δικό τους ποδόσφαιρο είναι ο Θεός. Ο εθισμός τους στο άθλημα φτάνει σε απίστευτα επίπεδα, όχι μόνο στην επαγγελματική λίγκα που ονομάζεται NFL, αλλά μέχρι και τους αγώνες των λυκείων!
Μάλιστα, στους κολεγιακούς αγώνες, θα βρεις κοινά των 80 και 90 χιλιάδων ατόμων που δημιουργούν απίστευτη ατμόσφαιρα. Για να καταλάβετε, το κολεγιακό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου είναι πιο δημοφιλές και από το πρωτάθλημα του NBA!
Και είναι ένα άθλημα τόσο ξένο για μας παρά το γεγονός ότι το γνωρίσαμε μέσα από τόσες και τόσες ταινίες του Χόλυγουντ. Όπως λέει και ο 32χρονος Παναγιώτης που μίλησε για το άθλημα στο SHOOTANDGOAL, «το άθλημα το είχα δει μέσα από ταινίες και σειρές ήξερα τη βασική θέση του Quarterback και ότι συνήθως ήταν αυτός που τον ήθελαν οι γυναίκες!».
Και κάποιες από αυτές τις ταινίες είναι πραγματικά εξαιρετικές αλλά και συγκλονιστικές, καθώς αρκετές βασίζονται σε αληθινά γεγονότα. Δείτε για παράδειγμα το «The Blind Side», με το οποίο κέρδισε το Όσκαρ η Σάντρα Μπούλοκ.
Το American Football είναι ένα άθλημα το οποίο τα τελευταία χρόνια κερδίζει αρκετούς οπαδούς και εκτός Αμερικής. Για παράδειγμα τα τελευταία χρόνια πραγματοποιούνται αγώνες στο Λονδίνο καθώς και στο Μεξικό και στόχος της λίγκας του NFL είναι να επεκταθεί πάρα πολύ στο εξωτερικό.
11μιση χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο των ΗΠΑ, βρίσκεται ένα μικρό νησί που ονομάζεται Κύπρος.
Αγώνες του NFL δεν θα δούμε στο νησί μας, αλλά αυτοί που παρακολουθούν το άθλημα στην χώρα μας αυξάνονται συνεχώς. Και ο γράφων είναι ένας από αυτούς.
Για τον 32χρονο Χρίστο που επίσης μίλησε στο SHOOTANDGOAL, το ποδόσφαιρο είναι πλέον το… American Football και όχι το soccer όπως το λένε στην Αμερική. Και αυτό γιατί όταν αρχίσει η χρονιά του Αμερικάνικου Ποδοσφαίρου (Αύγουστο με Φεβράρη), ο χρόνος του όπως εξηγεί μοιράζεται 85% στο American Football και μόλις το υπόλοιπο 15% στο… κανονικό ποδόσφαιρο.
«Μετά που είδα το πρώτο μου παιχνίδι και μου τράβηξε την περιέργεια, ξεκίνησα δειλά δειλά να το ψάχνω περισσότερο. Ήταν μια καινούρια πρόκληση και κάτι το διαφορετικό από το ποδόσφαιρο που παρακολουθούσα ανελλιπώς μέχρι τότε», μας αναφέρει.
Ο Παναγιώτης και ο Χρίστος είναι δύο από τα πέντε πρόσωπα που μίλησαν στην ιστοσελίδα μας για το πάθος τους για το American Football.
Ρωτήσαμε μεταξύ άλλων για την πρώτη επαφή τους με το άθλημα και τι ήταν αυτό που τους τράβηξε το ενδιαφέρον. Πόσο καιρό τους πήρε να μάθουν τους κανονισμούς;
Πάμε λοιπόν να μάθαμε πως έγιναν τόσο φανατικοί λάτρεις του αθλήματος:
Ποια ήταν η άποψή σας για το άθλημα πριν αρχίσετε να ασχολείστε μαζί του;
Παναγιώτης (32 ετών): Το άθλημα το είχα δει μέσα από ταινίες και σειρές. Ήξερα τη βασική θέση του Quarterback και ότι συνήθως ήταν αυτός που τον ήθελαν οι γυναίκες! Πέρα από αυτό δεν με είχε ενθουσιάσει κάτι και δεν είχα προσπαθήσει να ασχοληθώ με τους αγώνες του American Football.
Μίλτος (32 ετών): Πως μόνο οι Αμερικάνοι πιστεύουν πως είναι ποδόσφαιρο.
Αντώνης (33 ετών): Δεν είχα ιδιαίτερη επαφή ή άποψη προηγουμένως. Η μόνη μου τριβή που είχα ήταν μέσω ταινιών και σειρών. Μου άρεσε πάρα πολύ η ταινία «Any Given Sunday» με τον Αλ Πατσίνο αλλά δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με το άθλημα.
Ανδρέας (33 ετών): Στο μυαλό μου ήταν ένα άθλημα με πολύπλοκους κανονισμούς. Όταν δεν κατανοείς το παιχνίδι είναι δύσκολο να το παρακολουθείς.
Χρίστος (33 ετών): Η άποψη που είχα για το άθλημα ήταν σχηματισμένη μέσα από αμερικάνικες σειρές και έργα. Οι σκηνές που έδειχναν όμως δεν σε άφηναν να κατανοήσεις αρκετά πράγματα για το άθλημα, διότι στόχευαν σε κοινό που ήδη είχαν αρκετή κατανόηση και αγάπη για το άθλημα. Επομένως δεν με τράβηξε ποτέ να το ψάξω περισσότερο. Το καλό με αυτές τις σειρές/ταινίες όμως είναι ότι έδειχναν και πόσο συνδεδεμένος είναι ο κόσμος με το άθλημα.
Πως και γιατί αρχίσατε να ασχολείστε με το American Football;
Παναγιώτης: Αρχικά είχα απογοητευτεί με την κατάσταση του κυπριακού ποδοσφαίρου και αποφάσισα ότι έπρεπε να βρω μια άλλη ενασχόληση που παράλληλα θα με βοηθούσε να βγω από την ρουτίνα της καθημερινότητας. Μετά βοήθησε και το fantasy football (όπου μπορείς να επιλέξεις παίκτες και να συναγωνίζεσαι με άλλους για να καταφέρεις να κερδίσεις το πρωτάθλημα). Αυτά σε συνδυασμό με το ότι μαζευτήκαμε 10-12 άτομα και αρχίσαμε να βλέπουμε παιχνίδια και να ασχολούμαστε με το fantasy με έκαναν να κολλήσω. Προσπαθούμε σιγά-σιγά με την παρέα μου να ασχοληθούμε και με το touch football όπου μπορούμε να παίζουμε σε πάρκα με τη μπάλα. Ένας άλλος λόγος είναι ότι μπορεί ο καθένας να δει ένα άτομο με τη δική του σωματική διάπλαση ή ύψος για παράδειγμα, να αγωνίζεται στο άθλημα και να είναι καλός. Μπορεί να είναι μαύρος ή λευκός, Χριστιανός ή μη και να έχει σημαντικό ρόλο σε μια ομάδα. Αυτό το είχα από μικρός και το να το βλέπεις να αντικατοπτρίζεται σε ένα άθλημα με εκατομμύρια θαυμαστές είναι καθησυχαστικό.
Μίλτος: Ήταν μία ωραία ευκαιρία να βρεθώ με φίλους και οικογένεια και να ασχοληθούμε με κάτι τελείως διαφορετικό.
Αντώνης: Κυρίως μετά από παρότρυνση φίλων. Μαζευτήκαμε μια παρέα από παλιούς συμμαθητές και αρχίσαμε να συζητάμε για το άθλημα. όσο περισσότερο συζητούσαμε τόσο περισσότερο μου άρεσε.
Ανδρέας: Μας παρότρυνε ένας φίλος που έζησε στο Seattle να ξεκινήσουμε να το παρακολουθούμε και να συμμετάσχουμε σε fantasy league.
Χρίστος: Μετά που είδα το πρώτο μου παιχνίδι και μου τράβηξε την περιέργεια, ξεκίνησα δειλά δειλά να το ψάχνω περισσότερο. Ήταν μια καινούρια πρόκληση και κάτι το διαφορετικό από το ποδόσφαιρο που παρακολουθούσα ανελλιπώς μέχρι τότε. Την περίοδο της football season μπορώ να πω ότι πλέον ο χρόνος μου μοιράζεται 85% American Football και 15% ποδόσφαιρο.
Τι σας άρεσε στο American football και πόσο καιρό σας πήρε να κατανοήσετε σε μεγάλο βαθμό την τακτική/κανονισμούς;
Παναγιώτης: Αυτό που μου άρεσε είναι ότι το παιχνίδι το απολαμβάνουν και οι ίδιοι παίκτες την ώρα του παιχνιδιού. Με την έννοια ότι ακόμα και αν η ομάδα τους χάνει με διαφορά, ένα touchdown ή ένα καλό αμυντικό play της ομάδας, κάνει τους ίδιους τους παίκτες να πανηγυρίζουν. Αυτό δεν συμβαίνει στο ποδόσφαιρο. Εάν η ομάδα σου χάνει με 3-0, ένας παίκτης που βρίσκεται στην ομάδα που χάνει, αν βάλει ένα γκολ σίγουρα δε θα πανηγυρίσει. Γενικά φαίνεται ότι οι παίκτες του American Football το απολαμβάνουν το ματς (και η απόλαυση είναι πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά το παιχνίδι). Επιπλέον, μου αρέσει η συμμετοχικότητα από αθλητές από διάφορες κοινωνικές τάξεις, φυλές, θρησκείες και σωματικής διάπλασης. Επαγγελματικά μπορούν να ασχοληθούν όλα τα άτομα ακόμα και αν αυτοί είναι κοντοί, πολύ ψηλοί, χοντροί ή αγύμναστοι, φουσκωμένοι ή όχι. Τακτική και κανονισμούς, λόγω και του fantasy football, δε μου πήρε και τόσο πολύ καιρό. Τακτική βέβαια ποτέ δε θα μάθω καλά, καθότι δεν νομίζω να φτάσω το επίπεδο των ανθρώπων που ασχολούνται καθημερινά με αυτό. Αλλά κανονισμούς, παρόλο που σχεδόν κάθε χρόνο τροποποιείται κάτι, γνωρίζω αρκετούς. Με κάθε παιχνίδι που βλέπω βέβαια γίνομαι καλύτερος. Βοηθά πάρα πολύ η παρέα που συζητάμε αρκετές φορές κάποιους κανονισμούς ή φάουλ κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Μίλτος: Τόσο το άθλημα όσο και η κουλτούρα που προκαλεί. Η εβδομαδιαία συνάντηση για το παιχνίδι για 3-4 ώρες χωρίς άλλες ασχολίες. Όσο για το πόσο καιρό μου πήρε να κατανοήσω το άθλημα, ήμουν τυχερός στο ότι δεν ήμουν απ’ τους πρώτους στην παρέα και διάβασαν οι άλλοι για μένα.
Αντώνης: Το γεγονός ότι κάθε φάση έχει ενδιαφέρον, είτε είναι κοντά στο touchdown είτε όχι. Το παιχνίδι και τους βασικούς κανονισμούς τους κατανοείς αμέσως αλλά η τακτική είναι πολύ πιο περίπλοκη, όπως και κάποιοι κανονισμοί.
Ανδρέας: Είναι ένα παιχνίδι με πολύ στρατηγική. Είναι γρήγορο και δυναμικό. Σε ανύποπτο χρόνο μπορούν να αλλάξουν πολλά. Για να κατανοήσω το παιχνίδι χρειάστηκε να παρακολουθήσω 2-3 αγώνες, αλλά με τον καιρό αντιλαμβάνομαι καλύτερα τις στρατηγικές των ομάδων.
Χρίστος: Ο ενθουσιασμός και η αγωνιά που επικρατεί σε κάθε φάση του παιχνιδιού. Τα πάντα μπορούν να ανατραπούν με την παραμικρή κίνηση, το πιο μικρό λάθος μπορεί να αποβεί μοιραίο. Είτε από άμυνα, είτε από επίθεση, είτε από special teams. Οι βασικοί κανονισμοί του παιχνιδιού δεν είναι πάρα πολλοί. Υπάρχουν για παράδειγμα 10 βασικοί κανόνες για να κατανοήσεις τι συμβαίνει. Όπως στο ποδόσφαιρο οι βασικοί κανόνες είναι παίζεις με τα ποδιά, απαγορεύονται τα χεριά, υπάρχουν τα οφσάιντ, τι είναι φάουλ και τι όχι. Έτσι είναι και οι βασικοί κανόνες του American Football.
Ποιες διαφορές βρήκατε σε σχέση με άλλα αθλήματα;
Παναγιώτης: Πέραν από την απόλαυση που ανέφερα πιο πάνω, και τη διάρκεια ενός αγώνα (που είναι κάτι παραπάνω από 3 ώρες), θα έλεγα ότι ίσως με χαλαρώνει περισσότερο από το ποδόσφαιρο. Έχει ενθουσιασμό, έχει αρκετό πάθος και οι οπαδοί είναι λιγότερο επιθετικοί απέναντι στους αντιπάλους. Υπάρχουν βέβαια οι φανατικοί οπαδοί αλλά συνήθως δεν φτάνουν στα επίπεδα των οπαδών του ποδοσφαίρου. Σε καμιά περίπτωση, δεν αναμιγνύονται πολιτικά στο Αμερικανικό ποδόσφαιρο, ή η θρησκεία που είναι συνήθως αιτίες για τσακωμούς και αντιπαραθέσεις.
Μίλτος: Είναι ένα άθλημα που όπως όλα τα Αμερικάνικα αθλήματα έχει πολλά διαλείμματα και παύσεις.
Αντώνης: Καταρχήν το ότι δεν είναι απλά ένα άθλημα και ένας αγώνας αλλά μια τεράστια βιομηχανία με απίστευτα νούμερα. Όπως καθώς και το ότι, λόγω της φυσικής έντασης κάθε αγώνα και κατ’ επέκταση των συχνών τραυματισμών, μπορεί ένας άσημος παίκτης να γίνει ήρωας εν μια νυκτί.
Ανδρέας: Κατά την διάρκεια του πρωταθλήματος, μεταγραφές, τραυματισμοί και άλλες περιστάσεις μπορούν να αλλάξουν δραματικά την πορεία μιας ομάδας. Αυτό δίνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Οι εξελίξεις είναι πιο ραγδαίες σε σχέση με άλλα αθλήματα που παρακολούθησα.
Χρίστος: Το γεγονός ότι κάθε θέση χρειάζεται και διαφορετική εκγύμναση του αθλητή. Και ταυτόχρονα το γεγονός ότι είναι ένα άθλημα που αρμόζει για όλα τα στυλ σώματος! Offensive linemen για παράδειγμα μπορεί να είσαι 200κιλα με κοιλιά αλλά να θεωρείσαι από τους καλυτέρους στην θέση σου.
Ποια η ομάδα σας και γιατί αποφασίσατε να υποστηρίξετε αυτή την ομάδα;
Παναγιώτης: Για την επιλογή της ομάδας μου δυσκολεύτηκα λίγο. Είχα επιλέξει μια ομάδα αρχικά λόγω των χρωμάτων της (κόκκινο) και λόγω της καλής κατάστασής της εκείνη την περίοδο (Arizona Cardinals το 2015). Το 2016 όμως άρχισα να διαβάζω για μια ομάδα σε μια φτωχή πολιτεία που η μοίρα της έπαιξε «σκληρό παιχνίδι». Η ομάδα μου είναι oι New Orleans Saints.
Διάβασα πως απέκτησαν ένα τραυματία quarterback το 2005 ο οποίος φαινόταν ότι δεν θα συνέχιζε να παίζει λόγω σοβαρού τραυματισμού στο ώμο. Διάβασα ότι το γήπεδο της ομάδας είχε καταστραφεί λόγω του τυφώνα Κατρίνα το 2008 και ενώ πολλοί κάτοικοι της Nέας Ορλεάνης είχαν χάσει την ελπίδα, η ομάδα τους έκανε να χαμογελάσουν. Και ότι το 2010 η ομάδα πήρε το Superbowl (πρωτάθλημα) και επί μια βδομάδα οι κάτοικοι χόρευαν στους δρόμους κάνοντας τους παίχτες μικρούς θεούς. Όλα αυτά βοήθησαν στο να δεθώ με την ομάδα και πλέον χαίρομαι με τις νίκες και λυπούμαι με τις χαρές της. Βοήθησε βέβαια και το ότι η ομάδα μου πάει καλά τα τελευταία 6-7 χρόνια.
Μίλτος: Προς το παρόν είμαι περισσότερο φίλαθλος παρά οπαδός μιας συγκεκριμένης ομάδας.
Αντώνης: Οι Seattle Seahawks, και το αποφάσισα κυρίως λόγω επιρροής φίλων που παρακολουθούν χρόνια American Football.
Ανδρέας: Cleveland Browns. Απρόβλεπτοι, διασκεδαστικοί και, συχνά, εκνευριστικοί.
Χρίστος: Seattle Seahawks, λόγω του ότι εκείνο τον καιρό ήταν νεαρή ανερχομένη ομάδα χωρίς πολλά αστέρια. Μου άρεσαν και τα χρώματα, αλλά και για τον λόγο ότι σαν ομάδα έχει δεσμεύσει να αφιερώσει την φανέλα με τον αριθμό 12 στους οπαδούς της (παίζουν μόνο 11 παίκτες στο γήπεδο), όπως και η ομάδα μου στην Κύπρο. Ένιωσα ένα connection.
Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο παιγνίδι που είδατε;
Παναγιώτης: Το πρώτο παιχνίδι που είδα ήταν το Superbowl 50 μεταξύ των Carolina Panthers και των Denver Broncos. Μου είχε μείνει στο μυαλό ένας οπαδός του Peyton Manning o οποίος φώναζε σαν μεθυσμένος καθώς η ομάδα του έπαιρνε το Superbowl, και μάλιστα απέναντι σε μια (έμαθα εκ των υστέρων) πολύ συμπαγή ομάδα, αυτή των Carolina Panthers.
Μίλτος: Όχι. Όλη μου η προσοχή ήταν στραμμένη στον αγώνα και στο να κατανοήσω τους κανόνες.
Αντώνης: Όχι δυστυχώς. Αμυδρά θυμάμαι ένα παιχνίδι των Seattle που είδα μαζί με φίλους στο Λονδίνο. Αλλά δε θυμάμαι λεπτομέρειες. Θυμάμαι τον ενθουσιασμό των φίλων μου που παρακολουθούσαν τότε American Football και είναι κάτι που μου έκανε τρομερή εντύπωση.
Ανδρέας: Redskins vs Eagles.
Χρίστος: Superbowl 45, Steelers vs Packers, 2011. Ερωτεύτηκα τον Polamalu. Ήμουν φοιτητής στην Αγγλία και έπεσα πάνω του καθώς έκανα zapping. Never looked back since.
Προσπαθήσατε να πείσετε φίλους/γνωστούς να ασχοληθούν; Ποια η αντίδρασή τους;
Παναγιώτης: Προσπαθώ κατά καιρούς να πείσω άτομα (γνωστούς και φίλους) να ασχοληθούν ή τουλάχιστο να δουν 1-2 παιχνίδια. Όπως όλα τα αθλήματα και σε αυτό υπάρχουν εντυπωσιακά παιχνίδια αλλά και πολύ βαρετά παιχνίδια. Τους δείχνω τα εντυπωσιακά για να τους δελεάσω. Αυτό που με εντυπωσίασε είναι ότι ξέρουν σχεδόν όλοι τι είναι το American football και αρκετούς κανονισμούς ή θέσεις σε ομάδες. Σε μια μεσογειακή χώρα όμως, που μεγαλώνουμε με την μπάλα του ποδοσφαίρου από κούνια, είναι πολύ δύσκολο να πείσεις κάποιον να ασχοληθεί με το American football. Αρκετούς τους άρεσε το παιχνίδι και κάθε φορά που τους βλέπω με ρωτάνε για την ομάδα μου ή για τα εβδομαδιαία παιχνίδια αλλά θέλει πολλή δουλειά ακόμα στο τομέα της διαφήμισης και της έκθεσης τους στο άθλημα για να μπορέσουν να πειστούν να ασχοληθούν. Είναι περισσότεροι όμως από ότι νομίζουμε. Απλά δεν υπάρχει ακόμα οργάνωση και συσπείρωση για το άθλημα για να φανεί πόσοι ασχολούνται μαζί του και σίγουρα δεν βοηθούν και τα ωράρια των παιχνιδιών που είναι είτε 8 την νύχτα της Κυριακής ή ξημερώματα (Δευτέρας, Τρίτης και Παρασκευής).
Μίλτος: Οι πλείστοι δεν ενδιαφέρονται γιατί τους φαίνεται τελείως ξένο άλλα είναι δεκτικοί στο να έρθουν μια Κυριακή να παρακολουθήσουν τον αγώνα για την παρέα.
Αντώνης: Οι πλείστοι επιλέγουν να επικεντρώνονται στο παραδοσιακό ποδόσφαιρο, αλλά υπάρχουν και αυτοί που επέδειξαν ενδιαφέρον. Δεν προσπάθησα ενεργά να πείσω κάποιον αλλά αν παρατηρήσω κάποιο που ίσως να ενδιαφέρεται έστω και λίγο προσπαθώ να τον παροτρύνω να δει βίντεο ή να έρθει για να δούμε κανένα παιχνίδι.
Ανδρέας: Όχι.
Χρίστος: Προσπάθησα ναι, έχω πείσει αρκετούς και πλέον έχουμε πολλαπλασιαστεί και μαζευόμαστε τις Κυριακές για τα παιχνίδια, σε σύγκριση στην αρχή που ήμουν μονός μου. Υπάρχουν και αρκετοί πεισματάρηδες που αρνούνται να δώσουν μια ευκαιρία να μάθουν το άθλημα, αλλά είμαι σίγουρος ότι μόλις το κάνουν δεν θα το μετανιώσουν.
