20 Ιουνίου 1967: Το δικαστήριο του Χιούστον καταδικάζει τον Αμερικανό πυγμάχο, Μοχάμεντ Άλι σε πενταετή φυλάκιση και 10.000 δολάρια πρόστιμο. Αιτία, η άρνησή του να καταταγεί και να πολεμήσει με το στρατό των ΗΠΑ στο Βιετνάμ.
Υπήρξε μία από τις εμβληματικότερες φιγούρες του 20 αιώνα. Ένας άνθρωπος με σπουδαίο φιλανθρωπικό έργο και απόψεις ρηξικέλευθες για τα δεδομένα της εποχής του. Ο λόγος για το μύθο, Μοχάμεντ Άλι. Το 1967, ο θρυλικός πυγμάχος έγινε το σύμβολο της ειρήνης μέσα σε έναν κόσμο στον οποίο κυριαρχούσε ο πόλεμος.
Ήταν 20 Ιουνίου του ίδιου έτους όταν ο, κατά κόσμον, Κάσιους Κλέι καταδικάστηκε από το δικαστήριο του Χιούστον επειδή αρνήθηκε να υπηρετήσει στις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ.
Ο πόλεμος στο Βιετνάμ ήταν στα μάτια του Άλι μια ακόμη γενοκτονία, στην οποία ο ίδιος δεν θα έπαιρνε μέρος. Έχοντας βιώσει το ρατσισμό και την εμφύλια διαμάχη μεταξύ λευκών και μαύρων στην Αμερική της δεκαετίας του 50’ και 60’, ο πρωταθλητής της πυγμαχίας δήλωσε ενώπιον του δικαστηρίου: «Γιατί να μου ζητήσουν να φορέσω μια στολή και να πάω 10.000 μίλια μακριά από το σπίτι μου, για να ρίξω βόμβες και σφαίρες σε ανθρώπους στο Βιετνάμ, τη στιγμή που οι νέγροι στο Λούισβιλ της Αμερικής αντιμετωπίζονται από τους υπόλοιπους σαν να είναι σκυλιά;»
Τόσο για την απόφασή του να μην καταταγεί στο στρατό, όσο και για τις… απαγορευτικές αυτές δηλώσεις του, ο τότε δικαστής Τζο Ίνγκραχαμ, θεώρησε πως θα του άρμοζε η αυστηρότερη ποινή που προβλεπόταν για αυτές τις περιπτώσεις.
Ο Κλέι καταδικάστηκε σε πέντε έτη φυλάκισης μαζί με το πρόστιμο των 10.000 δολαρίων. Τα νέα της καταδίκης του Μοχάμεντ Άλι από το δικαστήριο του Χιούστον έκαναν το γύρο του παγκόσμιου τύπου, με τους Times να τοποθετούν μάλιστα την συγκεκριμένη δικαστική απόφαση στο πρωτοσέλιδό τους.
Οι αντιδράσεις για την αυστηρότητα της ποινής του Αμερικανού ήταν πολλές. Πράγματι, ήταν ιδιαίτερα σκληρή και κατά την άποψη πολλών, τα συμφέροντα που κρύβονταν πίσω από αυτήν ήταν πολλά. Το κυβερνόν κόμμα σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να ξεκινήσει ένα αντιπολεμικό κίνημα με… πρωτεργάτη το Μοχάμεντ Άλι, δεδομένης και της μεγάλης επιρροής που ο ίδιος είχε.
Τη ζοφερή εκείνη εποχή, 1000 άμαχοι δολοφονούνταν σε καθημερινή βάση στο Βιετνάμ. Κάθε μέρα πέθαιναν σχεδόν εκατό αμερικανοί στρατιώτες, ενώ η δαπάνες του συγκεκριμένου πολέμου ανέρχονταν στα 2 δισεκατομμύρια ευρώ μηναίως!
Το θάρρος και η πρωτοβουλία του Άλι να μιλήσει με σθένος για το συγκεκριμένο ζήτημα, αποτελούσαν οπωσδήποτε απειλή. Ακόμα και μετά την πρωτοβάθμια καταδίκη του, ο νεαρός τότε πυγμάχος έκανε ξεκάθαρο το ότι θα πολεμούσε μέχρι το τέλος, ασκώντας έφεση κατά της απόφασης.
«Αντιτάσσομαι έντονα στο γεγονός ότι τόσες πολλές εφημερίδες έχουν δώσει στο αμερικανικό κοινό και στον κόσμο την εντύπωση ότι έχω μόνο δύο εναλλακτικές σε αυτή την περίπτωση, είτε να πάω φυλακή είτε να πάω τελικά στο στρατό. Υπάρχει όμως και μια άλλη εναλλακτική. Αυτή, είναι η δικαιοσύνη.
Αν επικρατήσει δικαιοσύνη, εάν τηρηθούν τα συνταγματικά μου δικαιώματα, δεν θα χρειαστεί να πάω ούτε στον στρατό ούτε στη φυλακή. Στο τέλος, είμαι βέβαιος ότι η δικαιοσύνη θα έρθει στο δρόμο μου και αλήθεια, θα επικρατήσει.»
Κι όμως, η δικαίωση για τον ίδιο ήρθε. Το 1971, σχεδόν τρία χρόνια μετά την καταδίκη της 20ης Ιουνίου, το Ανώτατο Δικαστήριο πήρε πίσω την ποινή του Κλέι. Το πλήρωμα του χρόνου είχε φτάσει και το αντιπολεμικό κίνημα έχει κάνει τρομερές αποκαλύψεις, που επιβεβαίωναν τα λεγόμενα του έως τότε καταδικασθέντα.
Δικαίως ο ίδιος τιμήθηκε με το «Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας» για τον αγώνα που όλα αυτά τα χρόνια έδωσε υπέρ της ισότητας και κατά οποιασδήποτε διάκρισης.
Η ιστορία του Μοχάμεντ Άλι και οι «μάχες» που έδωσε για τα πιστεύω του, τον έχουν καθιερώσει ως ένα υπόδειγμα αθλητή που ήξερε πως οι ευθύνες που του αναλογούσαν ως ανθρώπου με επιρροή δεν περιορίζονταν μόνο μέσα στα σχοινιά των ρινγκ.
Πηγή: bnsports.gr
