Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, τότε η Ομόνοια θα τα πάει… πολύ καλά στα πλέιοφ. Τόσο καλά που αυτή τη στιγμή για πολλούς είναι το πρώτο φαβορί για τον τίτλο.
Για να μιλήσουμε στα ίσια όμως, η ομάδα της Λευκωσίας είχε ίσως το ευκολότερο έργο από τους βασικούς της αντιπάλους στη μάχη του τίτλου αυτό το Σαββατοκύριακο.
Όχι γιατί η ΑΕΛ δεν είναι καλή ομάδα. Το αντίθετο. Η ομάδα της Λεμεσού μας έδειξε ότι είναι μία πολύ σοβαρή και δυσκολοκατάβλητη ομάδα στα ντέρμπι.
Όμως όπως και να το δούμε, Απόλλωνας και ΑΠΟΕΛ είχαν το πιο δύσκολο έργο στο μεταξύ τους παιγνίδι, ενώ η Ανόρθωση ναι μεν είχε την ΑΕΚ στην έδρα της, όμως προερχόταν από ήττα στο ίδιο γήπεδο από την ίδια ομάδα και γενικότερα η κατάσταση δεν ήταν και η καλύτερη στην ομάδα της Αμμοχώστου τις τελευταίες εβδομάδες.
Επιστρέφουμε όμως στον αγώνα του Σαββάτου στο Τσίρειο.
Η ΑΕΛ είχε την κατοχή. Είχε σχεδόν διπλάσια ώρα τη μπάλα στα πόδια της. Είχε περισσότερες επιθέσεις από την Ομόνοια. Τα ίδια σουτ με την ομάδα της Λευκωσίας.
Έχασε όμως 3-0. Τι έγινε;
Αυτό που έγινε είναι ότι η Ομόνοια όταν είχε τη μπάλα στα πόδια της, ήξερε τι να την κάνει. Είχε πλάνο και τελείωνε τις επιθέσεις της στο μπαμ-μπαμ, με τους παίχτες της ΑΕΛ να μην μπορούν να ακολουθήσουν τους αντιπάλους της.
Πάμε λοιπόν να δούμε κάποια στατιστικά από το παιγνίδι που μόνο το SHOOTANDGOAL έχει στην κατοχή του.
Η Ομόνοια ήξερε, η ΑΕΛ… όχι και τόσο
Η ομάδα της Λευκωσίας όπως αναφέραμε πιο πάνω, ήξερε τι να κάνει με τη μπάλα στα πόδια. Οι αυτοματισμοί που βγάζει από την αρχή της χρονιάς η ομάδα του Χένινγκ Μπεργκ βγήκαν σε ένα άλλο παιγνίδι και υπήρχαν φάσεις που οι παίχτες της ομάδας της Λευκωσίας έκαναν ότι ήθελαν στον αγωνιστικό χώρο, όπως για παράδειγμα στην φάση του 1-0.
Γενικότερα στο παιγνίδι, η ΑΕΛ είχε την κατοχή για 28 λεπτά και 52 δευτερόλεπτα, όταν η Ομόνοια είχε την κατοχή μόλις 17 λεπτά και 42 δευτερόλεπτα.
Παρά το γεγονός ότι η ΑΕΛ είχε σχεδόν διπλάσιο χρόνο τη μπάλα στα πόδια της, οι κατοχές των δύο ομάδων δεν είχαν τόσο μεγάλη απόκλιση. Η ΑΕΛ είχε στο παιγνίδι 117 κατοχές και η Ομόνοια 104.
Η μεγάλη διαφορά όμως των δύο ομάδων ήταν στον χρόνο που χρειάζονταν να ολοκληρώσουν τις επιθέσεις τους. Η ΑΕΛ εκδήλωνε τις επιθέσεις της με μέσο όρο τα 14 δευτερόλεπτα ανά επίθεση, όταν η Ομόνοια ήθελε μόλις 10. Και αυτό επειδή όπως γράψαμε, οι παίχτες των φιλοξενουμένων ήξεραν τι ήθελαν να κάνουν και δεν αναλώνονταν σε άσκοπο παρακράτημα της μπάλας.
Οι επιθέσεις και οι… αντεπιθέσεις της Ομόνοιας γίνονταν σε τόσο γρήγορο χρονικό διάστημα, που η ΑΕΛ δεν είχε καμία απάντηση. Υπήρχε μεγάλη διαφορά ταχύτητας μεταξύ των δύο ομάδων.
Σύμφωνα και με τα στοιχεία που έχουμε στην κατοχή μας, η ΑΕΛ ολοκλήρωσε μόλις μία αντεπίθεση όταν η Ομόνοια ολοκλήρωσε… οκτώ!
Για μεγάλα διαστήματα του αγώνα η ΑΕΛ είχε τη συντριπτική κατοχή της μπάλας αλλά είναι αυτό που λέμε αρκετές φορές. Ότι αυτό δεν σημαίνει τίποτα για ένα παιγνίδι, αν δεν ξέρεις τι να κάνεις τη μπάλα όταν την έχεις στην κατοχή σου.
Ιδιαίτερα από το μισάωρο και μετά η ομάδα της Λεμεσού είχε κατοχή πάνω του 70% αλλά ήταν η Ομόνοια που είχε την ουσία και τα τέρματα.
Η Ομόνοια χτύπησε στα αριστερά
Ο Χένινγκ Μπεργκ μελετώντας την ΑΕΛ πριν το παιγνίδι, θεώρησε ότι το αδύνατό της σημείο ήταν η δεξιά της πλευρά, και εκεί προσπάθησε να χτυπήσει την ομάδα της Λεμεσού.
Από τις 32 επιθέσεις που έβγαλε η Ομόνοια, η 15 έγιναν από τα αριστερά, δηλαδή σχεδόν οι μισές.
Όπως θα δείτε και από το πιο κάτω γράφημα με τις μέσες θέσεις των παιχτών των δύο ομάδων στο 90λεπτο, η Ομόνοια υπερφόρτωσε την αριστερή της γραμμή με αρκετούς παίχτες να κινούνται ψηλά εκεί, αναγκάζοντας την ίδια ώρα την ΑΕΛ να μην ανέβει ψηλά από τη δεξιά της πλευρά.
Παράδειγμα ο Μηνάς Αντωνίου (40) ο οποίος παρά το γεγονός ότι αγωνίστηκε σε όλη τη δεξιά γραμμή, περιορίστηκε στα αμυντικά του καθήκοντα.
Οι Λέζιακς (17), Τιάγκο (70) και Κακουλλής (80) είχαν κερδίσει πολλά μέτρα από τα αριστερά, γενικά όλη η αριστερή γραμμή της Ομόνοιας ήταν πολύ ψηλά, αναγκάζοντας τη δεξιά γραμμή της ΑΕΛ να μείνει αρκετά πίσω και ουσιαστικά να την βραχυκυκλώσει.
Στο άλλο άκρο, ο Αβραάμ (7) αγωνίστηκε πολύ πιο μπροστά σε σχέση με το συμπαίκτη του.
Όπως θα δείτε και από τις μέσες θέσεις των παιχτών, οι ποδοσφαιριστές της Ομόνοιας κράτησαν τις θέσεις που είχαν και τις οδηγίες που πήραν από τον Χένινγκ Μπεργκ για το που να κινούνται, όταν οι αντίπαλοί τους είχαν αρκετά μέτρα απόστασης μεταξύ τους ενώ κάποιοι χώροι, τους οποίους εκμεταλλεύτηκε η Ομόνοια, ήταν… κενοί.
