Ήταν αδύνατο να συναντήσεις στον δρόμο τον Γιάννη Ματζουράνη και να μην αναγνωρίσεις στο πρόσωπό του τον περίφημο «Εθνικάρα». Πάντοτε καλοντυμένος, προχωρούσε ευθυτενής και ήταν έτοιμος να χαρίσει το πλατύ χαμόγελό του σε οποιονδήποτε έσπευδε να τον χαιρετίσει.
Η πλέον αγαπητή φιγούρα των γηπέδων, ο μοναδικός -ίσως- δηλωμένος οπαδός που δεν είχε πουθενά έχθρες, αλλά μόνο φίλους και κουβαλούσε την έμφυτη καλοσύνη του εντός και εκτός γηπέδων. Αυτός ήταν ο «Εθνικάρας» ο οποίος πέρασε πλέον στην αιωνιότητα βυθίζοντας στην θλίψη όλους, ανεξάρτητα από το αν είχαν το προνόμιο να τον γνωρίσουν από κοντά, να βρεθούν στην ίδια εξέδρα μαζί του ή αν απλά τον απήλαυσαν να δίνει τις δικές του παραστάσεις με την χαρακτηριστική φωνή του, μέσω κάποιου από τα δεκάδες βίντεο που τον απαθανατίζουν να το πράττει.
Τα τελευταία δέκα χρόνια στην εμφάνισή του είχε προστεθεί και ακόμα ένα αξεσουάρ. Τα μαύρα γυαλιά που φορούσε μετά από μια περιπέτεια που προέκυψε στην υγεία του για έναν εντελώς απρόσμενο και αναπάντεχο λόγο. Ο Γιάννης Ματζουράνης περπατούσε χαμογελαστός, όπως πάντα, και από την απέναντι πλευρά ένας περαστικός τον αναγνώρισε και τον χαιρέτησε από μακριά. Ο «Εθνικάρας» δοκίμασε να τον πλησιάσει μα δυστυχώς παραπάτησε, σκόνταψε εξαιτίας μιας κακοτεχνίας στο οδόστρωμα, με αποτέλεσμα να χτυπήσει στο πρόσωπο. Θα μπορούσε να είναι ένα ασήμαντο περιστατικό, χωρίς άλλες προεκτάσεις, μα δυστυχώς δεν αποδείχτηκε τέτοιο.
Ο ήδη τότε 76 ετών «Εθνικάρας» μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας όπου οι γιατροί διαπίστωσαν ότι το πρόβλημα εστιαζόταν στο ένα μάτι του. Παρά τις μεγάλες προσπάθειές τους δεν κατόρθωσαν να διορθώσουν την κατάσταση και τελικά έγινε γνωστό ότι αυτή η λατρεμένη φιγούρα των γηπέδων είχε απολέσει κατά 80% την όρασή της…
Ωστόσο επιδεχόταν βελτίωσης, αλλά υπήρχε ένα σοβαρό πρόβλημα. Επί σειρά ετών εργαζόταν στον «Ευαγγελισμό» ως υπάλληλος και προφανώς η σύνταξη που λάμβανε από το ελληνικό δημόσιο δεν ήταν τέτοια που να του επέτρεπε να μεταβεί στην Αγγλία και να χειρουργηθεί εκεί από ειδικούς, ενώ ούτε το ταμείο του κάλυπτε τα έξοδα για μια τέτοια επέμβαση. Ευτυχώς εκείνη ήταν η στιγμή που γνωστοί ή όχι, επώνυμοι ή και ανώνυμοι φίλαθλοι συνασπίστηκαν και ένωσαν δυνάμεις ώστε να επιστρέψει και το ίδιο το ποδόσφαιρο πίσω κάτι από όλα όσα του είχε προσφέρει απλόχερα και με ανιδιοτέλεια ο «Εθνικάρας» από το 1956 όταν και είχε αρχίσει να παρακολουθεί ΟΛΑ τα παιχνίδια του αγαπημένου του Εθνικού. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι το συμβάν είχε χάσει όλα κι όλα 11 ματς. Το πρώτο λόγω του γάμου και τα υπόλοιπα επειδή έτυχε να ασθενήσει.
Αμέσως κινητοποιήθηκαν οι ομοϊδεάτες του, φίλοι ή παλιοί παίκτες του Εθνικού, διοργανώνοντας φιλικά ματς προκειμένου τα έσοδα να δοθούν για την νοσηλεία του, ενώ χωρίς πολύ… θόρυβο και άλλοι κίνησαν τα νήματα ώστε να μαζευτεί το ποσό που απαιτείτο για το ταξίδι στο Ηνωμένο Βασίλειο, το χειρουργείο, την νοσηλεία και την αποκατάστασή του.
Τότε πολύ σημαντικό και ιδιαίτερο ρόλο έπαιξε ο οφθαλμίατρος και προσωπικός φίλος του, Χρήστος Σβωλόπουλος, ο οποίος εξαιτίας του επαγγέλματός του γνώριζε πολύ καλά τι έπρεπε να συμβεί αλλά και τις διαδικασίες που χρειαζόταν να ακολουθηθούν προκειμένου να μην χάσει εντελώς το φως του ο Γιάννης Ματζουράνης.
Αυτή η πρωτοφανής δραστηριοποίηση απλών ανθρώπων έφερε τελικά το επιθυμητό αποτέλεσμα κι έτσι, χωρίς ο ίδιος να γνωρίζει τι θα συμβεί, μια ομάδα Πειραιωτών (οι περισσότεροι είχαν «μεγαλώσει» μαζί του) τον προσκάλεσαν ένα βραδάκι στο Τουρκολίμανο. Εκεί, αφού έφαγαν, ήπιαν και διασκέδασαν όπως θα έκανε κάθε τέτοιου τύπου παρέα, του παρέδωσαν έναν φάκελο το περιεχόμενο του οποίου έκανε τον «Εθνικάρα» να δακρύσει. Ήταν το ποσό που χρειαζόταν για να καλυφθούν τα έξοδα νοσηλείας του. Ένα ελάχιστο «ευχαριστώ» στον άνθρωπο που δεν σταμάτησε ποτέ να φωνάζει για λογαριασμό όλων όσων ονειρεύονται ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο.
Πηγή: menshouse.gr
