Του Χαράλαμπου Δημητρίου
Η Ανόρθωση την προηγούμενη Κυριακή στο ΓΣΠ έβγαλε τη συνηθισμένη της εικόνα για εκτός έδρας ντέρμπι φέτος.
Μία εικόνα μίας φοβισμένης ομάδας που ο πρώτος της στόχος είναι τουλάχιστον να μην χάσει και να χτυπήσει το παιγνίδι στις λίγες φάσεις που θα δημιουργήσει και θα βρει.
Το είδαμε και με την Ομόνοια και με την ΑΕΛ αυτό. Με τον Απόλλωνα η Ανόρθωση πήρε ένα σοβαρό προβάδισμα δύο τερμάτων στο πρώτο ημίχρονο, αλλά πέταξε τη νίκη στον κάλαθο των αχρήστων με την παθητική εικόνα που είχε βγάλει στην επανάληψη.
Είναι μία εικόνα που είδαμε αρκετές φορές φέτος από την ομάδα του Τιμούρ Κετσπάγια και σίγουρα αν θέλει η ομάδα της Αμμοχώστου να πανηγυρίσει στο τέλος της χρονιάς τον τίτλο, θα πρέπει να γίνουν κάποιες σημαντικές αλλαγές στον τρόπο που προσεγγίζει αυτά τα παιγνίδια.
Έχει άλλα 10 ντέρμπι να δώσει στα πλέιοφ η Ανόρθωση και ακόμη δύο πριν το τέλος της πρώτης φάσης του πρωταθλήματος (ΑΕΚ, ΑΕΛ). 12 ντέρμπι δηλαδή για να καλύψει τη διαφορά από τους πάνω.
Και η άποψη του γράφων είναι ότι με τέτοια εικόνα που βγάζει η Ανόρθωση στα ντέρμπι και κυρίως εκτός έδρας, είναι εξαιρετικά δύσκολο.
Για παράδειγμα, την Κυριακή η Ανόρθωση πήγε στο ΓΣΠ να αντιμετωπίσει το χειρότερο ΑΠΟΕΛ των πολλών τελευταίων ετών. Και η εικόνα που έβγαλε ήταν απογοητευτική.
Χωρίς ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, χωρίς οργανωμένο ποδόσφαιρο, χωρίς αυτοματισμούς. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, η εικόνα της Ανόρθωσης ήταν τραγική και δεν ήταν εικόνα ομάδας που πάει για πρωτάθλημα.
Ναι, το ΑΠΟΕΛ είναι ΑΠΟΕΛ, αλλά είναι μία ομάδα με πολλά προβλήματα αυτή τη στιγμή. Προβλήματα τα οποία δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί η ομάδα της Αμμοχώστου.
Αρκετά παθητική η Ανόρθωση
Ο πιο κάτω πίνακας είναι ενδεικτικός για το πόσο παθητική ήταν η Ανόρθωση. Είναι ο πίνακας με τις μέσες θέσεις των παιχτών σε όλο το παιγνίδι, εκεί που βλέπουμε πόσο χαμηλά ήταν οι ποδοσφαιριστές της Ανόρθωσης στο ΓΣΠ.
Έξι από τους βασικούς παίχτες του ΑΠΟΕΛ αγωνίστηκαν ψηλά κατά τη διάρκεια του αγώνα, την ώρα που ο αντίστοιχος αριθμός για την Ανόρθωση ήταν μόλις δύο.
Και να σκεφτείτε ότι η Ανόρθωση στην επανάληψη κέρδισε κάποια μέτρα στον αγωνιστικό χώρο αλλά πάλι οι μέσες θέσεις των παιχτών της ήταν τόσο χαμηλά. Το να περιμένεις τον αντίπαλο πίσω και να έχεις πλάνο για να αγωνιστείς στην κόντρα είναι και αυτό μία τακτική, αλλά η Ανόρθωση δεν είχε τέτοιο πλάνο.
Οι χαμένες μπάλες
Στον πιο κάτω πίνακα, βλέπουμε τις χαμένες μπάλες του ΑΠΟΕΛ κατά τη διάρκεια του αγώνα. Στο πρώτο ημίχρονο και λόγω του γεγονότος ότι η Ανόρθωση απλά περίμενε το ΑΠΟΕΛ, οι χαμένες μπάλες στο μισό του ΑΠΟΕΛ είναι ελάχιστες.
Βλέπουμε τη διαφορά σε σχέση με το δεύτερο ημίχρονο που πίεσε πιο ψηλά η Ανόρθωση και πόσο περισσότερες ήταν οι χαμένες μπάλες στο μισό του ΑΠΟΕΛ. Το κλέψιμο έξω από τα καρέ του αντιπάλου αυτομάτως δημιουργεί επικίνδυνη κατάσταση και ήταν κάτι που σπατάλησε η Ανόρθωση στο πρώτο ημίχρονο.
Η διαφορά στις επανακτήσεις μπάλας
Κάτι που μας οδηγεί στον πιο κάτω πίνακα. Βλέπουμε δηλαδή τις επανακτήσεις μπάλας από τους παίχτες της Ανόρθωσης στο πρώτο και στο δεύτερο ημίχρονο.
Ελάχιστες επανακτήσεις μπάλας στο μισό του ΑΠΟΕΛ στα πρώτα 45 λεπτά του αγώνα, πολύ περισσότερες στην επανάληψη που ανέβηκε μέτρα στον αγωνιστικό χώρο η ομάδα της Αμμοχώστου.
Με σχεδόν ανύπαρκτες επανακτήσεις μπάλα στο μισό του ΑΠΟΕΛ στο πρώτο ημίχρονο, κατανοεί κανείς τη δυσκολία να βρει η Ανόρθωση την άμυνα του ΑΠΟΕΛ σε ανισορροπία και να δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις.
