Είναι ο μοναδικός Κύπριος ιστιοπλόος με παρουσία σε 5 Ολυμπιάδες. Με την σανίδα του έχει μία σχέση αγάπης και αφοσίωσης από το 1997, αναγκάζοντας τις Διεθνείς Ολυμπιακές Επιτροπές να τον αποκαλέσουν «Βασιλιάς της κυπριακής ιστιοσανίδας».
Ο Αντρέας Καριόλου μίλησε στην ιστοσελίδα μας ShootandGoal λίγους μήνες μετά την Ολυμπιάδα του Τόκιο και αναφέρθηκε στα σχέδια του για το μέλλον, στην σημαντική αλλαγή στο αγώνισμα του, γιατί νιώθει αδικημένος από τον ΚΟΑ αλλά και ποια από τις πέντε Ολυμπιάδες ξεχωρίζει και γιατί.
Δηλώσεις στον Δήμο Δημητρίου
-Αντρέα πως σε βρίσκουμε λίγους μήνες μετά τους Ολυμπιακούς του Τόκιο;
-Είχα μία σύντομη περίοδο χαλάρωσης μόλις λίγων εβδομάδων. Αμέσως μετά ξεκίνησα με την νέα κατηγορία που θα ισχύει από τους Ολυμπιακούς στο Παρίσι το 2024. Η Αυτή η νέα κατηγορία έχει να κάνει με μία νέα σανίδα και ένα νέο πανί που έχει μία τελείως διαφορετική τεχνική, πρέπει να γίνει άλλου είδους προπόνηση και ουσιαστικά ξεκινάμε σαν αρχάριοι.
-Η κατηγορία του RSX καταργείται;
-Από τους Ολυμπιακούς αγώνες ναι.
-Στην Ιαπωνία ήταν η 5η σου Ολυμπιάδα και είσαι ο πρώτος Κύπριος που καταφέρνει κάτι τέτοιο. Όταν άρχιζες μπορούσες να φανταστείς αυτό το ρεκόρ.
– Όταν άρχισα δεν είχα στο μυαλό μου καν την Ολυμπιάδα. Ήταν περισσότερο σαν παιχνίδι. Μου άρεσε αυτό που έκανα. Μετά ανακάλυψα ότι υπάρχουν και αγώνες για το windsurf και κάποιοι φίλοι μου είπαν, ξέρεις έχει και Ολυμπιακούς αγώνες και τότε ήταν που το σκέφτηκα σοβαρά, κάπου στην ηλικία των 16-17, σχετικά αργά. Υπάρχουν αθλητές που ξεκινούν στα 7 τους χρόνια.
Σίγουρα δεν περίμενα να φτάσω τις 5 Ολυμπιάδες. Μετά το Πεκίνο το 2008 και την δεύτερη μου φορά σε Ολυμπιακούς αγώνες, κάθε φορά έκανα τον απολογισμό μου και σκεφτόμουν το αν θα συνεχίσω ή όχι. Ρωτούσα τον εαυτό μου αν αυτό που κάνω μου αρέσει. Εννοώ αν μου αρέσει η διαδικασία γιατί είναι τεράστια δέσμευση να μπαίνεις σε μία προετοιμασία για Ολυμπιακούς. Το άλλο που ρωτούσα τον εαυτό μου είναι αν μπορούσα να ξεπεράσω αυτό που πέτυχα πριν.
-Πόσο ιδιαίτερη ήταν η Ολυμπιάδα στο Τόκιο με την κατάσταση που επικρατεί με τον COVID-19;
-Ξαφνικά το 2020 καταλάβαμε ότι είχαμε ακόμη ένα χρόνο μπροστά μας μέχρι το Τόκιο. Μπορούσες να το δεις θετικά και ότι είχαμε ακόμη χρόνο για προετοιμασία αλλά από την άλλη είχες ακόμη ένα χρόνο σκληρής δουλειάς την στιγμή που στο πρόγραμμα είχαμε την ολοκλήρωση του κύκλου και μετά ξεκούραση.
Φυσικά υπήρχαν και τα προβλήματα με την προετοιμασία γιατί στην Κύπρο είμαι μόνος. Πρέπει να κάνω ταξίδια και να κάνω προπόνηση σε καμπς με ξένους. Ούτε αυτοί μπορούσαν να έρθουν Κύπρο εύκολα. Επίσης οι αγώνες ήταν μειωμένοι και έχανες την επαφή με το αγωνιστικό κομμάτι που είναι πολύ σημαντικό. Είχαμε ακυρώσεις πτήσεων την τελευταία στιγμή, αυτό γινόταν συνέχεια, ήταν εφιάλτης.
-Στόχος πλέον το Παρίσι 2024 και μία 6η Ολυμπιάδα;
-Ναι είναι στόχος για μένα. Αλλά είναι μεγάλο στοίχημα. Είναι αλήθεια ότι αν δεν άλλαζε η κατηγορία και έμενε το RSX θα σταματούσα. Στην συγκεκριμένη κατηγορία, στην συγκεκριμένη σανίδα κάνω προπόνηση από το 2006 καθημερινά, με κούρασε και ψυχολογικά. Είναι επίσης και η επαγγελματική αποκατάσταση, υπάρχουν θέματα οικονομικής φύσεως. Αποφάσισα όμως να συνεχίσω γιατί βρίσκω ενδιαφέρον την καινούρια σανίδα και είναι πρόκληση για μένα.
-Έχεις απωθημένο μία κούρσα μεταλλίων σε Ολυμπιακούς αγώνες.
-Όχι απωθημένο δεν είναι. Ήταν όμως ο στόχος μου στο Τόκιο. Βρέθηκα πολύ κοντά, ήμουν στην 11η θέση. Στην τελευταία κούρσα ο Αλγερινός ας το πούμε ότι ήταν στον λάθος τόπο την λάθος στιγμή. Δεν φταίει αυτός, με την εμπειρία που έχω θα έπρεπε να τον είχα εντοπίσει ότι την στιγμή της εκκίνησης κάτι δεν πήγαινε καλά. Έκανα ένα απότομο ελιγμό, έχασα ταχύτητα, έμεινα πίσω στην τελευταία κούρσα και βρέθηκα 12ος. Έτσι είναι στον αθλητισμό όμως, με μία μικρή λεπτομέρεια ή κάνεις την διαφορά ή δεν την κάνεις.
-Σε αφιέρωμα τους οι Ευρωπαϊκές Ολυμπιακές Επιτροπές (EOC), σου απέδωσαν τον τίτλο «Βασιλιάς της κυπριακής ιστιοσανίδας». Αποδέχεσαι αυτό τον τίτλο;
-Βασιλιάς είναι βαρύς όρος. Ίσως της Ολυμπιακής κατηγορίας ναι. Η ιστιοσανίδα έχει πολλές κατηγορίες και στην Κύπρο έχουμε άτομα που είναι πολύ καλοί στις κατηγορίες τους, τις οποίες εγώ δεν είμαι προχωρημένος. Είμαι αφοσιωμένος στο κομμάτι της Ολυμπιακής κατηγορίας. Άρα ναι στην Ολυμπιακή κατηγορία μπορώ να αποδεχτώ αυτό τον όρο.
-Στην Κύπρο υπάρχουν υποδομές-οργάνωση για αυτό το άθλημα; Μπορούν οι νέοι να ακολουθήσουν;
-Από πλευράς υποδομών ως κτήρια έχουμε στην Λεμεσό ένα αξιοζήλευτο ιστιοπλοϊκό κέντρο. Υστερούμε στην οργάνωση στις ομοσπονδίες και στον ΚΟΑ που έχει αντίκτυπο στις ομοσπονδίες. Δεν υπάρχει κόσμος στην ιστιοπλοΐα. Για παράδειγμα στο γειτονικό Ισραήλ που έχουμε περίπου τον ίδιο καιρό, έχουν εκατό σκάφη στα τμήματα υποδομών και την αντρική ομάδα, οι οποίοι είναι πάνω από είκοσι άτομα. Στην Κύπρο είμαι μόνος. Έχουμε κάποιους νεαρούς που προσπαθούν να ακολουθήσουν αλλά πιστεύω και αυτοί που με την στήριξη που λαμβάνουν είναι δύσκολο. Το άθλημα αυτό έχει έξοδα και δεν μπορούν οι γονείς να τα επωμιστούν.
-Είναι ο εξοπλισμός που κοστίζει;
-Ναι, μιλάμε για να πάρεις όλο το σετ που χρειάζεσαι είναι περίπου 9,500 ευρώ. Για τους νέους είναι λίγο πιο κάτω αλλά και πάλι μία μέση οικογένεια δεν μπορεί να καλύψει αυτά τα έξοδα.
-Και κάθε πόσο αλλάζετε αυτόν τον εξοπλισμό;
-Πολύ καλή ερώτηση. Στο δικό μου το επίπεδο χρειάζομαι δύο φορές σε ένα χρόνο, άρα είναι σχεδόν 20 χιλιάδες τον χρόνο.
-Σε προηγούμενη σου απάντηση αναφέρθηκες σε οικονομικά θέματα και επαγγελματική αποκατάσταση. Θέλει να πεις κάτι περισσότερο σε αυτό το σημαντικό κομμάτι;
-Υπήρχε ένα σχέδιο επαγγελματικής αποκατάστασης αθλητών το οποίο σταμάτησε το 2003 για διάφορους λόγους. Από το 2003 μέχρι το 2018 δεν υπήρχε κάποιο επίσημο σχέδιο επαγγελματικής αποκατάστασης, αλλά κάποιοι αθλητές σε εκείνη την περίοδο κατάφεραν να μπουν στην επαγγελματική αποκατάσταση με τις ούτω καλούμενες «ειδικές αποφάσεις» του Δ.Σ του ΚΟΑ. Θεωρώ ότι είμαι από τους αδικημένους αθλητές εκείνης της περιόδου γιατί άλλοι αθλητές με ανάλογες επιτυχίες όπως είχα και εγώ μπήκαν στο πρόγραμμα ενώ εγώ όχι. Σαν αθλητής έβλεπα αθλητές άλλων αθλημάτων να έχουν σταθερό εισόδημα, κοινωνικές ασφαλίσεις ενώ εγώ να την βγάζω με επιδόματα και να δυσκολεύομαι να επιβιώσω και να σκέφτομαι να τα παρατήσω για να κάνω κάτι άλλο για να αντέξω οικονομικά. Ένιωθα μεγάλη αδικία. Γι αυτό, το θέμα τώρα είναι στις δικαστικές αίθουσες με τον ΚΟΑ.
Τώρα από το 2018 το Υπουργικό Συμβούλιο ψήφισε το νέο σχέδιο Επαγγελματικής Αποκατάστασης, το οποίο λέει ότι ένας αθλητής που πληροί τα κριτήρια, πρέπει να δηλώσει δημόσια ότι σταματά την αγωνιστική του δραστηριότητα για να αρχίσει να επωφελείται. Εγώ πληρώ και αυτά τα κριτήρια όμως για μένα αυτό είναι μεγάλο αντικίνητρο. Για έναν αθλητή ο οποίος κάνει σήμερα μία επιτυχία, και ξέρει ότι αν αύριο πει ότι σταματά, θα έχει εισόδημα. Αν δεν σταματήσω θα έχω τα επιδόματα λόγω αθλητή υψηλής επίδοσης. Αυτό είναι μεγάλο αντικίνητρο.
Άσχετα με την δική μου υπόθεση που είναι στο δικαστήριο, όποτε μου δίνεται η ευκαιρία το επικοινωνώ στον ΚΟΑ ότι αυτό το σχέδιο έχει μεγάλο αντικίνητρο. Ειδικά για τα νέα παιδιά που τώρα έχουν επιτυχίες, να ξέρουν ότι τώρα δυσκολεύονται οικονομικά, αλλά αν πουν ότι σταματούν τότε θα έχουν εισόδημα.
-Ουσιαστικά αυτό το σχέδιο σε βάζει σε δίλημμα καριέρας ή σταθερών εισοδημάτων…
-Ναι έτσι είναι. Με το παλιό το σχέδιο όμως που κάποια άτομα επωφελούνται μέχρι και σήμερα, ενώ είσαι εν ενεργεία αθλητής, έχει το εισόδημα σου. Ξέρεις ότι η προσπάθεια σου αναγνωρίζεται και ότι τα χρόνια που αφιερώνει σε αυτό δεν είναι εις βάρος σου για το μέλλον.
-Από που αντλείς οικονομική στήριξη;
-Υπάρχουν οι σχεδιασμοί του ΚΟΑ για υψηλή επίδοση που όντως βοηθούν του αθλητές με κάποια ποσά. Υπάρχουν και κάποια ποσά για προετοιμασία. Και η ΚΟΕ τα τελευταία χρόνια προσπαθεί όσο μπορεί. Ειδικά όσους προκρίνονται ή είναι κοντά στην Ολυμπιάδα. Φυσικά είναι και οι προσωπικοί χορηγοί που χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσα να κάνω ούτε αυτά που κάνω. Είναι οι P Z Agapiou Diagnostiki Lemesou Χημείο, το αγρόκτημα Αριστοδήμου, το Biosearch for Sports και ο ΟΠΑΠ Κύπρου που με στηρίζει εδώ και χρόνια.
-Θα κλείσουμε όμως με θετική νότα και θα σε ρωτήσω ποια Ολυμπιάδα από τις 5 ξεχωρίζεις και γιατί;
–Ξεχωρίζω την πρώτη. Δεν ξέρω αν στο μέλλον θα πω ότι ήταν το Τόκιο αλλά τώρα είναι η πρώτη. Προς το παρών για μένα έχει ειδική σημασία. Την πρώτη φορά που προκρίθηκα δεν το πίστευα, μετά είχα απαίτηση από τον εαυτό μου να προκριθώ. Επίσης ήταν ο κόσμος στην Αθήνα, μας θεωρούσαν και μας αντιμετώπιζαν σαν δικούς τους αθλητές τους Κύπριους. Η διοργάνωση, οι εγκαταστάσεις ήταν όλα τέλεια. Για εμένα η πιο ξεχωριστή ήταν η Ολυμπιάδα της Αθήνα.
